4 Cilido le të vërë re jo atë që i vëjen atij, po atë që vëjen edhe të tjerëvet.
E ai pa që të skandhalisjë një nga këta të vogjëlitë, që besojënë mbë mua, është më mirë për të, që t’i varetë ndë qafë të tij mokër’ e mulliut, e të shtihetë ndë fund të detit.
Të gëzoni me ata që gëzonenë, e të qai me ata që qajënë.
Duhetë ndashti, navet të fortitë të mbajëmë smundëjat’ e së sëmurëvet, e të mos bënemi të pëlqierë mbë vetëhe tonë.
Cilido le të mos kërkojë atë që i vëjen atij, po le të kërkojë gjithëkush atë që i vëjen edhe tjetërit.
Kush ësht’ i sëmurë, që të mos jem unë i sëmurë? Kush skandalisetë, që unë nukë digjem?
Pa dhënë nevet njeriut aformi për të spodhisurë, që të mos jetë sharë shërbesa onë.
Sepse gjithë vështrojënë punët’ e ture, e jo punët’ e Hristo Iisuit.
Ndë ruani pa juvet nomnë e mbretit, sikundrë thotë karta, të duaç gjitonë tënd si edhe vetëhenë tënde, mirë bëni.