12 E volveron os fillos de Israel facer o mal diante do Señor, e enforteceu Iavé a Eglón, rei de Moab, contra Israel, porque fixeron o mal diante do Señor.
Naamán, xefe do exército do rei de Aram, era un home de clase, mirado polo seu amo en moita estima, porque por el déralle o Señor vitorias a Aram. Pero este home valente era leproso.
Oufánase a machada ante quen corta con ela? Engrandécese a serra ante quen a move? Levanta a vara a quen a ergue a ela? Ergue o pau a aquel que non é pau?
Acaso non oíches? Hai moito tempo que o veño facendo, desde os tempos de antes véñoo planeando, agora fíxeno chegar; e ti fuches quen arrasou: moreas de pedras que proveñen de cidades fortificadas!
E subirás contra o meu pobo Israel, coma unha nube que cobre o seu país; ó cabo deses días estarás alí e eu fareite entrar en ataque contra o meu pobo, para que as nacións me recoñezan a min, cando ti, Gog, me recoñezas por santo á vista deles.
E alzouse a ira do Señor contra Israel, e púxoos nas mans de saqueadores, que os abateron, e entregounos nas mans dos inimigos do arredor, e xa non se puideron rexer diante dos seus adversarios.
Pero, á morte do xuíz, volvían ás andadas, e corrompíanse aínda máis ca seus pais, indo tras dos deuses alleos, para servilos e abaixarse diante deles; non deron de man ás súas obras ruíns nin ós seus teimudos camiños.
Eles esquecéronse logo do Señor, o seu Deus, e El vendeunos a Sísera, xeneral do exército de Hasor, e entregounos na man dos filisteos e do rei de Moab, que lles fixeron a guerra.