3 Entón dixo o Señor: —"O meu alento de vida non permanecerá cos homes para sempre, pois non son máis ca carne. A súa vida non durará máis de cento vinte anos".
Ti soportáchelos durante moitos anos, o teu espírito amoestounos por medio dos profetas, mais eles non fixeron caso. Foi entón cando os entregaches nas mans dos pobos pagáns.
Certo que non me querelarei sempre, nin estarei enfadado constantemente, senón o espírito languidecería lonxe da miña presenza e os viventes que eu creei.
Por isto así fala o Señor: —Velaquí que eu mandarei contra eles un desastre do que non serán capaces de fuxir; a gritos pediranme axuda, pero eu non os hei escoitar.
Ben llelo declarei solemnemente ós vosos pais, desde o día en que os fixen subir do país de Exipto e ata o día de hoxe encargándolles e recomendándolles que me escoiten.
Eu baixarei e falarei contigo alí; tomarei do espírito que hai sobre ti e meteréillelo a eles, para que leven contigo o peso do pobo, e non o leves ti só.