E nisto propuxeron: —"Imos construír unha cidade e unha torre, que chegue co cimo ata o ceo, e fagámonos un nome de sona, para non nos perder pola ancha face da terra".
Logo o Señor pensou: —"Agora que o home veu ser coma un de nós, en canto a coñecer o ben e o mal, non vaia ser que tenda a man, colla tamén da árbore da vida, coma do froito, e viva sempre".
Xacob dixo: —"Non baixará convosco o meu fillo. Seu irmán morreu, e quédame el só. Se na viaxe que fagades pasa calquera desgraza, farédesme baixar ó sepulcro cargado de dor".
Nisto puxo Xosé os ollos en Benxamín, seu irmán, fillo da mesma nai, e preguntou: —"É este voso irmán máis pequeno, do que me falastes?" E coa mesma díxolle a el: —"Deus te garde, meu fillo".