A xente do lugar preguntáballe pola súa muller, e el respondía: —"É miña irmá". Tiña medo de confesar que era súa muller, pensando: —"Esta xente vaime matar por culpa de Rebeca". Porque era moi bela.
—Estaba eu a durmir, pero o meu corazón en vela, cando chama petando o meu amigo. —"Ábreme, meu cariño, miña amada, miña pomba, todo o meu ben! Porque teño a cabeza toda enchoupada de orballo, de pingotiñas da noite os meus rizos".