Coma o aspecto do arco que hai nas nubes un día de chuvia, así era o aspecto e resplandor que había ó arredor. Era o aspecto da forma da gloria de Iavé. O ollala, caín rostro en terra e oín unha voz que falaba.
Resultou que cando eles mataban, quedei eu só con vida. Entón caín rostro en terra e berrei deste xeito: —Ai, meu Señor Iavé! Vas ti acabar con todo o resto de Israel, lanzando a túa ira contra Xerusalén?
Eles, entón, caeron co rostro por terra e exclamaron: —"Deus, o noso Deus, fonte do espírito de todos os viventes!, acaso, se un home só peca, acenderase a túa ira contra toda a comunidade?"
El respondeulle: —"Non: eu son o príncipe do exército do Señor, e acabo de chegar". Daquela, caeu Xosué de xeonllos en terra, e adorouno. E díxolle: —"Que quere mandar o meu Señor ó seu servo?"
E aconteceu que, ó subir a lumarada sobre o altar cara ó ceo, apareceu o anxo de Iavé na lumarada do altar; e Manóah e súa muller, ó velo, caeron de xeonllos.