Sucederá o día aquel que volverá o meu Señor a levantar a súa man, para redimir o resto do seu pobo, os poucos que quedaron de Asiria (e de Exipto e de Patrós, de Cux e de Elam, de Xinar, de Hamat e das illas do mar).
No tempo aquel o rei de Babilonia Merodak—Baladán, fillo de Baladán, mandou funcionarios e regalos a Ezequías xa que oíra que estivera enfermo e se puxera bo.
Por favor, consúltalle ó Señor da nosa parte, porque Nabucodonosor, rei de Babilonia, estanos atacando. Quen nos dera que o Señor nos tratase segundo as súas intervencións prodixiosas e o volvese incapaz de nos atacar!
Sube ó país de Merataim, sube contra el e pasa pola espada ós habitantes de Pecod, consagra á destrución o resto deles —é o Señor quen fala— e failles conforme o que eu che mando.
Ide ata Calno e ollade, de alí pasade ó Gran Hamat, baixade despois a Gat dos filisteos. Valedes vós máis ca eses reinos? É meirande o voso territorio?
Retórcete de dor e xeme, filla de Sión, coma quen está a parir pois agora vas saír da cidade, e vivirás no campo irás a Babilonia, e de alí serás liberada; irás alá e rescatarate o Señor da man dos teus inimigos.
Estará o resto de Xacob no medio das nacións numerosas, coma a rosada que vén de parte do Señor, coma a chuvia forte sobre a herba. Certo que El non confía no home nin espera nada dos humanos.