8 Deus, que o tirou do Exipto, é para el coma a forza do rinoceronte. Devora as nacións inimigas súas, creba os seus ósos, e traspásaos coas súas frechas.
Ovella descarreirada era Israel, perseguírona leóns: o primeiro que a devorou foi o rei de Asur, e o derradeiro que lle rompeu os ósos foi Nabucodonosor, rei de Babilonia.
Eu estou suscitando e facendo subir contra Babilonia unha xuntanza de grandes pobos, desde a terra do norte aliñaranse contra ela, e desde alí conquistarana. As súas frechas son coma un guerreiro que deixa pais sen fillos, que non volve da guerra en vano.
Pero non vos rebeledes contra o Señor nin temades a xente do país, pois podemos devoralo coma pan; a súa protección apartouse deles, e o Señor está connosco. Non lles teñades medo!"
E murmuraba o pobo contra Deus e contra Moisés: —"Por que nos fixestes saír de Exipto para morrermos no deserto, pois falta o pan, non hai auga, e a nosa alma sente noxo dese alimento tan miserable?"
Velaquí un pobo que se levanta coma unha leoa, e se ergue coma un león; non se deitará ata que dea devorado a presa e o sangue das súas vítimas dea bebido".
Cando o Señor, o teu Deus, te introduza no país no que vas entrar para o tomares en posesión, e cando expulse da túa presenza pobos numerosos —os hititas, os guirgaxitas, os amorreos, os cananeos, os perizitas, os hivitas e os iebuseos, sete pobos máis numerosos e poderosos ca ti—
pois temos oído que o Señor secou o Mar Rubio diante de vós, cando saístes de Exipto; e tamén o que fixestes cos dous reis amorreos da outra banda do Xordán —con Sihón e con Og—, que os esnaquizastes.