11 Pero eles, todos enrabechados, discutían entre si o que poderían facer con Xesús.
Este é o mal que acompaña a canto acaece baixo o sol: o tocarlles a todos a mesma sorte; e xuntamente, o estar o corazón dos homes cheo de malicia, con arroutadas no maxín mentres viven e co porvir entre os mortos.
Comentaban entre eles: "É que non trouxemos pan".
Oíndo as súas parábolas, os sumos sacerdotes e mais os fariseos decatáronse de que ían por eles.
Oíndo estas cousas, todos os que estaban na sinagoga puxéronse feitos unhas feras;
E botándolles a todos unha ollada chea de indignación, díxolle ó home: Estende a túa man. El fíxoo e a man quedoulle curada.
Por aqueles días foi orar ó monte, e pasou a noite orando a Deus.
Entón os sumos sacerdotes e os fariseos reuniron o Sanedrín e dicían: Que imos facer? Porque este home fai moitos signos.
E despois disto, andaba Xesús pola Galilea, pois non quería andar pola Xudea, porque os xudeus queríano matar.
Moitas veces, polas sinagogas, con torturas, obrigábaos a blasfemar e, cheo de carraxe contra eles, perseguíaos mesmo nas cidades de fóra.
Mandáronos saír para fóra do consello e conferenciaron entre si,
Pero Pedro e Xoán respondéronlles: Xulgade por vós mesmos se está ben diante de Deus obedecervos a vós antes ca a El,
O sentiren isto, rabiaban de carraxe e queríanos matar.
O sentiren isto, adoecían e renxían os dentes contra Estevo.
Pero non avantarán moito, porque a súa insensatez será manifesta a todos, como o foi a daqueles.