25 E así foi: erguéndose no intre diante deles, colleu a padiola e foise para a súa casa, loando a Deus.
Mandou Deus que houbese luz, e houbo luz.
pois falou El, e existiron, mandouno El, e xurdiron.
O que ofrece loanza dáme gloria; ó que vai por bo camiño dareille a salvación de Deus.
Vendo isto a xente, asombrouse e glorificaban a Deus por lles dar tal poder ós homes.
E así foi: no instante, ergueuse, colleu o leito, e foise diante de todos; de tal modo que todos ficaron pasmados, e daban gloria a Deus dicindo: Nunca tal cousa vimos.
E impúxolle as mans. Ela ficou curada no momento e empezou a loar a Deus.
E no instante recobrou a vista, e foise detrás del, loando a Deus. E todo o pobo, vendo aquilo, tamén loaba a Deus.
El estendeu a man e tocouno, dicindo: Pois quero, queda limpo. E no intre desapareceu a laceira.
Chamaron por segunda vez polo home que fora cego e dixéronlle: Dá gloria a Deus: nós sabemos que ese home é un pecador.