34 Xerusalén, Xerusalén, que asasinas os profetas e apedras os que mandan onda ti! Cantas veces quixen aconchegar os teus fillos, como a galiña aconchega os seus pitiños baixo as ás e non quixeches!
Pero eles rebeláronse contra ti, rexeitaron a túa Lei, mataron os teus profetas, que os amoestaban a retornar a ti, e fixéronse culpables de grandes ofensas.
Ti soportáchelos durante moitos anos, o teu espírito amoestounos por medio dos profetas, mais eles non fixeron caso. Foi entón cando os entregaches nas mans dos pobos pagáns.
Porque así fala o meu Señor, Iavé, o Santo de Israel: "Seredes salvados con só sentarvos á espera, a vosa forza está en quedarvos quietos e tranquilos"; pero, non quixestes,
Por que cando eu cheguei non había ninguén e cando chamei ninguén respondeu? Acaso é a miña man demasiado curta para non rescatar? Acaso non hai en min forza para liberar? Cando eu brúo, fago secar o mar, converto os ríos nun deserto, feden os peixes por falta de auga e morren coa sede.
Eles gardan as palabras de Ionadab, fillo de Recab, quen lles deu ós seus fillos instrucións para que non bebesen viño, e non o beben ata o día de hoxe; eles si que obedecen o mandato de seu pai. Pero a min, aínda que madruguei a dicírvolo e o fixen insistentemente, non me fixestes caso;
Por iso, así fala o Señor dos Exércitos, o Deus de Israel: "Ollade: vou traer contra Xudá e contra todos os habitantes de Xerusalén a enteira calamidade que lles anunciei, porque lles falei e non escoitaron, berreilles e non me responderon".
Así fala o Señor: —Mantédevos nos vieiros doutros tempos e observade, consultade as normas antigas: Onde está o Deus do Bo Camiño? Camiñade por el, e deste xeito atoparedes tranquilidade para a vosa vida. Pero eles responderon: "Non queremos camiñar".
(Ain) Por isto eu estou chorando, e o meu ollo é unha fonte, porque está lonxe de min o consolador, o que me devolve o alento. Os meus fillos están desolados, porque o inimigo é forte.
Vós, fillos de Sión, brincade de alegría, alegrádevos polo Señor, o voso Deus, pois deuvos a chuvia conforme o seu compromiso, mandouvos chuvia abundante; a temperá e a serodia coma noutros tempos.
Non sexades coma vosos pais, contra os que os profetas do pasado clamaron dicindo: "Así fala o Señor dos Exércitos: volvédevos dos vosos malos vieiros e das vosas obras ruíns". Pero non me fixeron caso nin me prestaron atención —é o Señor quen fala—.
A que profeta non perseguiron vosos pais? Mataron ós que anunciaron por adiantado a vinda do Xusto, do que vós agora vos fixestes traidores e asasinos:
Saulo aprobaba a súa morte. Aquel día levantouse unha grande persecución contra a Igrexa de Xerusalén, e todos, agás os apóstolos, dispersáronse polas terras da Xudea e da Samaría.
Quen me dera que tivesen un corazón deste xeito, para respectarme a min sempre e para gardaren todos os meus preceptos, e para deste xeito seren felices sempre, eles e os seus fillos!