—Ergue, vento de nordesía! Ven ti, vento galopante! Venteade o meu xardín: que espalle os seus aromas! Que veña o meu amigo ó seu xardín, que coma daquel froito que cobiza!
O Señor quixo esmagalo co seu sufrimento: Si, entrega a túa vida en expiación polo pecado. Pero el verá descendencia, alongará os seus días e por medio del cumprirase a salvación do Señor.
E o Señor conducirache constantemente e fartará a túa gorxa nas sequidades, fortalecerá os teus ósos e serás coma un horto ben regado. Si, como un manancial de augas que non deixan de manar.
Pois, como a terra fai saír os seus gromos, e como un horto fai brotar as súas sementeiras, así o Señor Iavé fará brotar a xustiza, e a loanza ante todos os pobos.
Chegarán para festexalo á cima de Sión, correrán cara ós bens do Señor, tralo trigo, o mosto e o aceite, tralas crías do rabaño e do gando. As súas vidas serán coma un horto ben regado, xa nunca máis volverán a enfraquecer.
Nas súas pólas aniñaban todos os paxariños do ceo, debaixo da súa ramallada parían todos os animais do campo, e á súa sombra descansaban todos os pobos ricos.
El respondeulles: Pola vosa pouca fe. E asegúrovos que se tivésedes sequera unha fe coma un gran de mostaza, diriádeslle a este monte: "vai de aquí para alá", e o monte había ir. E nada sería imposible para vós.
O Señor respondeulles: Se tivésedes polo menos unha fe coma un gran de mostaza, diriádeslle a esta moreira: "Arríncate e plántate no mar", e seguro que vos obedecía.
A forza de milagres e prodixios e polo poder do Espírito. De maneira que desde Xerusalén e arredores ata o Ilírico, completei a predicación do Evanxeo de Cristo.
Logo tocou o sétimo anxo e oíronse uns fortes berros desde o ceo, que dicían: "O reinado do mundo pasou a ser do noso Deus e do seu Mesías! El reinará polos séculos dos séculos".