Cando diso me lembro, desafoga comigo a miña alma: —"Eu marchaba á fronte do pobo cara á casa de Deus, entre voces de xúbilo e loanza de xentío en festa".
Había alí un home tolleito de nacemento, que levaban e poñían todos os días cabo da porta chamada Fermosa, para que pedise esmola ós que entraban no templo.