coa túa man, Señor, dos mortais, dos mortais do mundo, que teñen sorte na vida: enchen o ventre cos teus bens, fártanse os seus fillos e deixan o resto para os seus nenos.
Ollade para as aves do ceo: nin sementan, nin segan, nin recollen nas arcas e, con todo, son mantidas polo voso Pai celestial. Non valedes vós máis ca elas?