E Moisés díxolles aínda: —"Esta noite daravos o Señor carne que comer e pola mañá pan a fartar, pois escoitou as vosas murmuracións contra El. Porque que somos nós? Non murmurastes contra nós, senón contra o Señor".
Entón daralle a chuvia para a sementeira que sementaches na túa terra, e o gran, produto da túa terra, será abundante e gordo. No día aquel o teu rabaño pacerá en pasteiros anchos,
No día aquel farei unha alianza en favor deles, cos animais salvaxes, cos paxaros do ceo e cos réptiles do chan: romperei o arco e a espada e mais a guerra, arredándoos do país, e fareinos durmir na tranquilidade.
Respondeu o Señor dicíndolle ó seu pobo: "Velaí: vouvos mandar o trigo, o mosto e mais o aceite novo para que vos fartedes de todo iso, e non vos volverei entregar para servir de burla entre os pobos alleos,
Si, comeredes ata fartarvos, e loaredes o Nome do Señor, o voso Deus, que actuou convosco facendo milagres, deste xeito o meu pobo non se avergonzará endexamais.
Velaquí veñen os días —oráculo de Iavé— nos que o arador enlazará co segador e o que pisa a uva con quen sementa, e os montes destilarán mosto e todos os outeiros se derreterán.
Xerusalén, Xerusalén, que matas os profetas e apedras os que che son enviados! Cantas veces quixen aconchegar os teus fillos, como a galiña aconchega os seus pitiños baixo as súas ás, e non quixeches!
pero nin por iso deixou de dar testemuño de si coa súa regalía, dándovos desde o ceo chuvias e estacións frutíferas, enchendo de mantenza e de alegría os vosos corazóns.
Os ricos deste mundo mándalles que non sexan fachendosos, nin poñan a esperanza na riqueza incerta, senón en Deus, que nos dá para gozar de todas as cousas con gran abundancia.