e soamente queda nela un resto, o mesmo que cando se varea a oliveira, e quedan dúas ou tres olivas na puntiña, catro ou cinco nas pólas que dan froito. —É o Señor, Deus de Israel quen fala—.
Pois eu son o Señor, o voso Deus: santificádevos para serdes santos, porque eu son santo. Non vos contaminedes con ningún réptil que se arrastra polo chan.
Cando fagades a seitura do pan na vosa terra, non segaredes ata os recunchos dos vosos eidos, nin espigaredes no segado: deixaredes as espigas caídas para o pobre e o forasteiro. Eu son o Señor, o voso Deus".
O que produza a terra no ano sabático, chegará para alimentarvos a ti, ó teu criado, a túa criada, ó teu xornaleiro, ó teu parceiro e a todos os forasteiros que moran contigo.
Se entrasen en ti ladróns, non che roubarían todo o que lles é preciso? Se che entrasen os salteadores da noite, non serías totalmente destruída? Se entrasen en ti os vendimadores, non che deixarían sen un acio?
Ai de min! Pois veño ser coma os que fan a colleita do verán, coma as mulleres que rebuscan na vendima; non hai nin un acio para comer, nin figo temperán que satisfaga o meu gusto.
Se segas a túa anada no teu campo e esqueces un monllo, non deas a volta para collelo: será para o emigrante, para o orfo e para a viúva, a fin de que o Señor, o teu Deus, te bendiga en todas as obras da túa man.
E dixo Rut, a moabita, a Noemí: —"Déixame ir ó campo, apañar as espigas detrás daquel en quen hei de atopar benquerenza". E respondeulle ela: —"Vai, miña filla!"