e para que así poidas contarlles a teus fillos e a teus netos como tratei eu ós exipcios e os sinais que fixen con eles. Dese xeito saberedes que eu son o Señor".
Os ministros dixéronlle ó faraón: —"Ata cando nos seguirá poñendo trapelas este home? Deixa marchar esa xente, e que ofrezan culto ó seu Deus Iavé. Ou non te dás conta aínda de que Exipto se está botando a perder?"
Eu endurecerei o corazón do faraón, de xeito que se botará a perseguirvos, e eu mostrarei a miña gloria á conta súa e dos seus exércitos. Entón saberán os exipcios que eu son Iavé". Os israelitas fixeron o mandado.
Moisés contoulle ó seu sogro o que Deus fixera co faraón e cos exipcios por mor de Israel, e as coitas que tiveran na viaxe e como o Señor os librara delas.
Dilles, pois, ós israelitas: Eu, Iavé, tirareivos de debaixo da carga que vos impoñen os exipcios, sacareivos da súa servidume, librareivos con brazo estendido e con grandes escarmentos.
Moisés respondeulle: —"Iso non pode ser, pois o que nós ofrecemos en sacrificio a Iavé, o noso Deus, é abominable para os exipcios. Se sacrificamos o que para eles é abominable, non nos acantazarían?
Así fala o meu Señor, Iavé: —Velaquí, eu estou contra ti, Sidón, e vou ser glorificado dentro de ti. Entón recoñecerán que eu son o Señor, cando execute nela a sentencia e mostre nela a miña santidade.
Cando se converta o país de Exipto nun deserto, entón quedará despoxado de todo o que o enche; cando eu fira a todos os seus habitantes, entón recoñecerán que eu son o Señor.
Pois vou facer que se recoñeza a santidade do meu grande Nome, profanado entre as nacións nas que vós o profanastes. Entón recoñecerán estas nacións que eu son o Señor —é o meu Señor, Iavé, quen fala—, cando eu vos faga recoñecer a miña santidade na súa presenza.
Darei a coñecer o meu santo Nome entre o meu pobo Israel, e non deixarei que volvan profanar o meu santo Nome. Recoñecerán as nacións que eu son Iavé, o Santo de Israel.