5 Estou escoitando as queixas dos israelitas que os exipcios asoballan; teño en conta o meu pacto.
Deus pensou en Noé e nos animais e gandos que estaban con el na arca. Fixo pasar un vento pola terra, e as augas comezaron a minguar.
lembrarei a miña alianza convosco e con todos os seres vivos, e non haberá máis augas de diluvio que destrúan a vida.
El recorda por sempre a súa alianza, a palabra que deu polas xeracións.
Pasado moito tempo, morreu o rei de Exipto. Os israelitas queixábanse e berraban na súa servidume, e os seus xemidos subiron onda Deus.
Deus escoitou o seu pranto, lembrou o seu pacto con Abraham, con Isaac e con Xacob,
O Señor díxolle: —"Teño visto as miserias do meu pobo en Exipto, oín as súas queixas contra os seus opresores, coñezo os seus sufrimentos.
O rei de Exipto respondeulles: —"Moisés e Aharón, por que molestades o pobo no traballo? Ide cumprir co voso labor".
en calquera angustia. Non houbo mensaxeiro nin enviado: a súa presenza salvounos: polo seu amor e a súa compaixón redimiunos, si, levantounos e levounos enriba de si en todas as épocas pasadas.
Ampara a Israel, o seu Servidor, lembrándose da súa misericordia,
que tería misericordia dos nosos pais, tendo presente a súa Santa Alianza,