O faraón ergueuse de noite e, coma el, os seus ministros e todo o Exipto, e sentiuse un gran pranto en todo o país, pois non había casa onde non houbese algún morto.
Así fala o Señor: —Óense berros en Ramah, cantos de loito, choros de amargura: Raquel está a chorar polos seus fillos, non se quere consolar. Polos seus fillos, velaí o noso loito!
Sucederá o día aquel —é o Señor quen fala—: Un fragor de berros de auxilio que sae da Porta dos Peixes; un ruído de lamentos que vén da Vila Nova; un estrondo de derrubamento que vén dos outeiros.
Daquela habedes chorar e hanvos renxer os dentes: cando vexades que Abraham, Isaac, Xacob e todos os profetas están no Reino de Deus, e que a vós vos botan para fóra.