Pois olla: Quen moldeou os montes e creou o vento, quen lle descobre ó home o que está a matinar, quen fai o abrente e mais as tebras, quen camiña sobre os lombos da terra, Iavé, Deus dos Exércitos, é o seu nome.
o día da escuridade e dos trebóns, o día de néboa e de escuras nubes, coma o Luceiro da Alba estendido sobre as montañas, forte, enorme e poderoso, coma el non o houbo xamais, e despois del non se volverá contar no sucederse de xeracións en xeracións.
Estes mandamentos ditoullos o Señor con forte voz a toda a vosa asemblea na montaña, desde o medio do lume, da nube e do escuro nubrado. Non engadiu máis nada, senón que os escribiu en dúas lousas de xisto, e entregoumos a min.
Entón vós achegástesvos e quedastes ao pé da montaña, e o monte resplandecía cunha lumarada que chegaba ao mesmo corazón do ceo, con escuridade, con nube e con espesos negróns.
Denegueivos a chuvia cando faltaban aínda tres meses para a colleita, fixen que chovese nunha vila si e noutra non; unha leira foi regada e outra, onde non choveu, murchou.