9 e díxolle ó seu pobo: —"Mirade que o pobo dos israelitas é máis forte ca nós.
Abimélec díxolle a Isaac: —"Marcha de onda nós, pois ti es moito máis forte".
Díxolle Deus: —"Eu son o Deus de teu pai. Non teñas medo de ires a Exipto, pois alí convertereite nun grande pobo.
Pois é a carraxe a que mata ó tolo e a envexa a que dá morte ó parvo.
E engadiu: —"Eles son un pobo xa numeroso no país, e agora queredes que deixen o traballo".
Pobo numeroso é orgullo do rei; mingua de xente, ruína do príncipe.
Cruel é a ira; e unha enxurrada, o noxo, pero contra os celos quen se pode manter?
Teño observado que o traballo todo e toda empresa nace da competencia dos uns cos outros. Iso tamén é efémero e papar ventos:
Noutrora fomos tamén nós toleiráns, rebeldes, extraviados, escravos de moitas cobizas e praceres, vivindo na maldade, na envexa, odiados e cheos de odio uns para os outros.
Ou é que coidades que a Escritura di sen razón aquilo de que "o Espírito que puxo en nós ten arelas fortes"?