Entón díxolle o Señor: —"Saberás que os teus descendentes terán que estar coma forasteiros nunha terra allea, e que os escravizarán e os oprimirán por catrocentos anos.
Seguindo o consello dos mozos, faloulles nestes termos: —"Se meu pai vos impuxo un xugo rexo, eu engadirei dureza a ese xugo. Se meu pai vos zorregou a lombeiradas, eu fareino coa tralla".
Por isto así fala o meu Señor, Deus dos Exércitos: "Non lle teñas medo a Asiria, meu pobo, que habitas en Sión, que cunha vara en ti bate e contra ti levanta o seu pau no camiño de Exipto,
pois o puxen na man dos que te aflixiron, dos que che dixeron a ti mesmo: Tómbate para que pasemos, pon o teu lombo como a terra, como a rúa para os que pasen".
Pois ben! Quen son eu aquí —é o Señor quen fala— para que se me colla ó meu pobo sen máis, e os seus dominadores berren triunfantes —é o Señor quen fala— e se ande a desprezar decote o meu Nome?
Si, certo, comen a carne do meu pobo, e arríncanlles a súa pel. Rómpenlles en anacos os ósos, para os poñer coma a carne no pote, coma vianda no medio da cazola.