Cantares 4:3 - Biblia SEPT

³ Cal fita carmesí son os teus labios, é doce a túa fala; metades de granada as túas meixelas por entre o teu veo.

Cantares 4:3 Iomraidhean Croise

Xénese 32:10

E Xacob fixo esta oración: —"Deus de meu pai Abraham, Deus de meu pai Isaac, Señor que me dixeches: Volta á patria onde naciches: eu farei que che vaia ben.

Esdras 9:6

dicíndolle: —"Meu Deus, avergóñome e non me atrevo a levantar a ti o rostro, porque os nosos pecados exceden a nosa cabeza e chega ata o ceo a nosa culpa.

Salmos 119:13

Cos meus labios eu anuncio toda decisión da túa boca.

Salmos 37:30

A boca do xusto deita sabedoría, a súa lingua fala o que é recto.

Salmos 45:2

No meu corazón bole unha palabra fermosa: vou recitar unha cántiga para o rei; a miña lingua é lixeira, coma pluma de escribán.

Proverbios 10:13

Nos labios do intelixente atópase a Sabedoría, no lombo do parvo, o fungueiro.

Proverbios 31:26

Cando abre a boca é con sabedoría, e na súa lingua hai unha instrución piadosa.

Cantares 1:5

Morena eu son pero xeitosa —meniñas de Xerusalén— coma as tendas de Quedar, coma as cortinas de Xalmah.

Cantares 4:11

Un favo a destilar son os teus labios, noiva! Mel e mais leite hai baixo a túa lingua! O recendo da túa túnica é recendo do Líbano!

Cantares 5:13

As súas meixelas son matas de bálsamo onde medran as especias; os seus labios son lirios a destilar mirra fina.

Cantares 5:16

e o seu bicar, tan doce. Todo el é de arelar! Tal é o meu amigo, tal o meu compañeiro, meniñas de Xerusalén.

Cantares 6:7

Rebandas de granada son as túas meixelas por entre o teu veo.

Cantares 7:9

E dixen eu: Subir hei á palmeira e coller hei os dátiles! Serán para min os teus peitos coma acios de vide, e o teu alento, un aroma de mazás.

Ezequiel 16:63

para que te acordes e te avergonces e nunca máis teñas que abrir a boca con vergonza, cando eu che perdoe todo o que fixeches —é o Señor quen fala—.

Levítico 14:4

mandará o sacerdote que o que se quere purificar presente dúas aves vivas puras, pau de cedro, lá escarlata e hisopo.

Levítico 14:6

collerá logo a ave viva, o pau de cedro, a lá escarlata e o hisopo, xunto coa ave e mergullaraos co sangue da ave sangrada sobre a auga corrente.

Números 19:6

O sacerdote collerá leña de cedro, hisopo e púrpura escarlata, e botaraos no medio da fogueira da vaca.

Números 4:8

Estenderán por riba de todo isto un pano escarlata, que cubrirán cunha cuberta de pel de teixugo, e colocaranlle os varais de transporte.

Mateo 12:35

O home bo saca boas cousas do tesouro da súa bondade, pero o home ruín saca cousas ruíns do pozo da súa maldade.

Lucas 4:22

E todos se lle puxeron á contra, estrañados polas palabras de graza que saían da boca del. E dicían: Pero non é este o fillo de Xosé?

Efesios 4:29

Que non saia da vosa boca unha palabra ruín: ó contrario, a palabra boa, para a edificación no momento preciso, para que faga ben ós que escoitan.

Colosenses 4:6

Que a vosa conversa sexa sempre agradable, cun chisquiño de sal, de xeito que saibades darlle a cadaquén a resposta axeitada.

Hebreos 9:19

pois Moisés, logo que lle leu a todo o pobo os preceptos que se conteñen na Lei, colleu o sangue dos becerros xunto con auga, con lá rubia e mais con hisopo e asperxeu no libro e na xente toda,

Xosué 2:18

Velaquí que, cando entremos no país, haberás de ter esta cinta de fío escarlata atada na fiestra pola que nos baixaches; e a teu pai, a túa nai, a teus irmáns e a toda a casa de teu pai, axuntaralos contigo na túa casa.