42 In lu mentre chì u zitellu s'avvicinava, u dimoniu u lampò in tarra è u messe in cunvulsione. Ma Ghjesù minacciò u spiritu impuru, guarì u zitellu è u rese à u babbu.
È u l'avvicinonu. Da chì u zitellu vide à Ghjesù, u spiritu malignu u stambussò. U zitellu cascò pè a piana, sturcinendusi è sciumiendu.
È u mortu si pusedi, è missi à parlà, è Ghjesù u resi à a mamma.
U si piglia un ispiritu, è tandu ellu cumencia à li brioni, li venenu e cunvulsione è sciumieghja. È u spiritu hà guai à lasciallusi è u strazia bè.
Ghjesù rispose: «o sterpa traversa è chì ùn crede, sinu à quandu saraghju cù voscu è vi suppurtaraghju? Porta lu quì à to figliolu.»
È tutti funu maravigliati di a putenza di Diu. Mentre chì ognunu si maravigliava di tuttu ciò ch'ellu facia Ghjesù, ellu disse à i so discepuli:
Dopu ramatu cinqui o sei chilomitri, viditini à Ghjesù chì marchjaia nantu à u mari è chì s'avvicinaia da u battellu, è ni funi intimuriti.