22 È dopu isciutu, mancu più pudia parlà à quella ghjente. Capinu ch'ellu avia vistu calcosa in lu tempiu. Ed ellu facia i motti ma stava zittu.
È u populu stava ad aspittà à Zaccaria è si maravigliava ch'ellu stessi tantu in lu tempiu.
Vense chì, compiu i so ghjorni di serviziu, si ne vultede in casa soia.
È fecenu cenni à u babbu ch'ellu dicissi cum'ellu u vulia chjamà.
Tandu Simon Petru li feci mottu ch'eddu dumandessi à Ghjesù di quali eddu parlaia.