2 Andeti à truvà à Ghjesù di notti è li dissi: «Rabbì, a sapemu chì tù sè un maestru mandatu da Diu, chì nimu pò fà issi segni chì tù faci s'eddu ùn hà à Diu cun eddu.»
È li mandanu i so discepuli cù quelli di u partitu d'Erode. Dicenu: «O maestru, sapemu ch'è tù sì veritativu è ch'è tù insegni a strada di Diu, è ch'è tù ùn temi à nisunu perchè chì ùn guardi in facia à nimu.
Ghjunghjendu à truvallu li dissenu: «O Maestru, a sapemu ch'è tù sì sinceru, ch'è tù ùn ti lasci intimurì da nimu, ch'è tù ùn faci casu à ciò ch'ella pare a ghjente, ch'è tù insegni a strada di Diu secondu a verità. Sarà permessa di paga l'impositu à Cesaru? Sì paga o nò?»
Ghjesù si vultò, i visti chì u suvitaiani è li dissi: «Chì circheti?» Ed eddi li risposini: «Rabbì —ciò chì si traduci “o Maestru” —induva stai di casa?»
È ghjunsini à truvà à Ghjuvanni è li dissini: «Rabbì, sai quiddu chì era cù tecu da Ghjurdanu in dà, è chì tù l'ai fattu u tistimoniu, avà battiza, è vani tutti à truvà lu.»
Ma eiu aghju una tistimunianza più alta cà quidda di Ghjuvanni; chì l'opari chì u Babbu mi hà datu ch'e' i cumpiissi, l'opari stessi ch'e' facciu, tistimunieghjani par mè, chì u Babbu mi hà mandatu.
Tandu unipochi di i Farusei diciani: «quissu l'omu ùn hè mandatu da Diu, chì ùn rispetta micca u sabbatu»; ma altri diciani: «comu pudaria, un piccatori, fà segni simuli?» È ci fù a divisioni frà eddi.