2 Ghjesù fù invitatu à u matrimoniu cù i so discipuli.
Nè mancu liticherà è griderà, è nimu senterà a so voce per e piazze.
È u Rè li rispunderà: “Da veru a vi dicu, apposta chè vo l'avite fatta à unu solu di sti chjuculelli trà i fratelli mei, l'avite fatta à mè.”»
Tandu li rispunderà: “Da veru a vi dicu: apposta chè vo ùn l'avite fatta per unu di sti chjuculelli, ùn l'avite mancu fatta per mè.
Dopu, trà eddu, a mamma, i frateddi è i discipuli, faletini in Cafarnau, è ùn ci stedini cà pochi ghjorni.
Tandu i discipuli s'arricurdetini ch'eddu hè scrittu: «a divuzioni pà a to casa mi si manghja».
È da dopu ch'eddu fù risuscitatu da trà li morti, i so discipuli s'arricurdetini ch'eddu aia dittu cusì, è criditini in la Scrittura è in la parola chì Ghjesù aia dittu.
È com'eddu ùn ci era più vinu, a mamma di Ghjesù li dissi: «ùn ani micca vinu.»
Dopu, Ghjesù ghjunsi cù i discipuli in Ghjudeia, è quandì dà stava cun eddi è battizaia.
Puru chì Ghjesù stessu ùn battizessi, ma erani i so discipuli
È cusì i discipuli diciani trà eddi: «l'avarà purtatu da manghjà calchissia?»
Chì i discipuli erani andati in cità à cumprà da manghjà.
È sazii ch'eddi funu, Ghjesù dissi à i discipuli: «accudditi i pani chì avanzani, ch'eddu ùn si ni perdi.»
Ghjuntu a sera, i so discipuli faletini sinu à u mari,
Tandu parechji di i so discipuli chì aiani intesu dissini: «hè dura issa parola! Quali a pò senta?»
Da tandu parechji di i so discipuli si tiretini in daretu è ùn andetini più cun eddu.
Tandu Ghjesù dissi à i dodici: «soca vi ni vuleti andà ancu voi?»
Ghjesù li risposi: «ùn socu eiu chì vi aghju sceltu, à voi, i dodici? È trà voi ci hè un diavuli.»
Dicia di Ghjuda, fiddolu di Simonu Iscariotu; chì era quiddu chì l'aia da tradì, quiddu, unu di i dodici.
Unu di i so discipuli, Andria, u frateddu di Simon Petru, li dici:
Cusì veni chì i frateddi li dissini: «parti da quì è vai in Ghjudea, chì i to discipuli vechini ancu eddi l'opari chì tù faci.