Hè statu u mo Babbu chì m'hà datu tuttu, è nimu cunnosce u Figliolu, fora di u Babbu; è nimu cunnosce u Babbu, fora di u Figliolu è di quellu à quale u figliolu u vulerà palisà.
Tuttu mi hè statu tramandatu da u me Babbu, è nimu sà qual'ellu hè u Figliolu, for di u Babbu, nè qual'ellu hè u Babbu, for di u Figliolu è di quillu à quali u Figliolu a palesa.»
Nanzi a festa di a Pasqua, sapendu ch'edda era ghjunta l'ora di passà da issu mondu ind'è u Babbu, Ghjesù chì aia tinutu caru i soi in u mondu i tensi sinu à a fini.
Ghjesù li dissi: «sì Diu fussi u vostru babbu, mi tinariati caru, chì eiu socu sciutu è vinutu da Diu; mancu socu ghjuntu da par mè, chì mi hà mandatu eddu.