تیتوس 3 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی

هر خِبِ کاری سِه آمادِه ووئین

¹ وِشونِه یاد بیار گه حاکِمِن و صاب مَنصبِنی مِطیع ووئِن، و هر خِبِ کاری سِه آمادِه ووئِن؛

² هیچکسِ بَد نُئِن، دَعوا نَکِنِن، آروم ووئِن و دِشتِه مَردِنی هَمرا اَدبی هَمرا رفتار هاکِنِن.

³ چون اَما هَم یه موقِه نادون وِمی و نااطاعتی کِردِمی و گِمراه وِمی، هَمه جور هوا و هوس و خِشی هایی نوکر وِمی؛ حَسودی و کینه ای دِلِه زندگی کِردِمی. مَردِن اَمِه جا بیزار وِنِه و اَما همدیری جا.

⁴ ولی هون موقِه گه اَمِه نِجات دَهنده، خِدایی مِهرَوونی و مِحبت مَردنی سِه آشکار بَوِه،

⁵ وی اَمارِه نِجات هادا، هَین نِجات نا هون کارایی سِه گه اَما صالحی ای دِلِه هاکِردمی، بَلگی شی رَحمَتی خاطری، و هون بَشوردنی راهی دِلِه وِه گه وی طریقی جا روح القدس اَمارِه تازه تولد و نُو زندگی هادا.

⁶ گه خِدا هون مِقدّسِ روحِ اَمِه نجات دهنده عیسی مسیحی طریقی جا، فَت و فِراوون اَمِه سَر بَشِنیِه،

⁷ تا وی فیضی هَمرا صالِح بِشمارِس بَووئیم، و طبقِ هون اِمید گه اَبَدی زندگی رِه دارمی، وارِثِن بَووئیم.

⁸ هَین گَبِ بِشِنِه اطمینان هاکِردَن. و تیجا خوایمِه گه هَین چیایی سَر اصرار داری، تا اونانیگه خِداره ایمون بیاردنِه ای حَواس دَوو گه شِخدِرِه خِبِ کارایی سِه وقف هاکِنِن، هَین چیا مَردِنی سِه خِبِ و فایدِه دارنِه.

⁹ ولی جنگ و جِدالی گه نادونی ای جائه، شجره‌نامه‌ها و اختلافات و دعوا مِرافه هایی گه شریعتی خَوَریِه دوری هاکِن، چون هَینِن بی‌فایده و بی اِرزِشِنِه.

¹⁰ هون کَسی خَوَری گه جِدایی دیم دِنِه، یَه کَش، و اَزما دِ کَش وِرِه هِشدار هادِه، و بعد از اون، وی هَمرا رفت و آمد نَکِن.

¹¹ چون دِنّی گه هَینجور آدم فاسِد بَوِه و گِناهکارِ، وی شِه شِرِه محکوم کِنِّه.

آخَرین نَصیحَتا و سلاما

¹² وختی گه آرتِماس یا تیخیکوسِ تی وَر بَرِسانِم، تا بَتِنّی تقلّا هاکِن تا نیکوپولیسی شهر می وَر بیئی، چون تصمیم بَیتِمِه زِمِسِنِ اوجِه سَر هاکِنِم.

¹³ تا اوجِه گه بَتِنّی، وکیل زیناس و آپولُسِ هون سفری دِلِه گه دارِنِه کِمک هاکِن، تی حواس دَوو کَم و کَسری نارِن.

¹⁴ بِل اَمِه مَردِن یاد بَیرِن احتیاجاتی برطرف هاکِردنی سِه شِخدِرِه خِبِ کارایی وقف هاکِنِن و بی ثمر نَووئِن.

¹⁵ دِشتِه اونانیگه می هَمرا دَرِنِه، تِنِه سلام رَسانِنِه. اونانیگه ایمونی دِلِه اَمارِه دوس دارنِه رِه، سلام بَرِسان. فیض، شِما هَمه ای هَمرا دَوو.