رومی ایشون 8 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی

روحی دِلِه زندگی هاکِردَن

¹ پَس اَلَن اونانیسِه گه مَسیحْ عیسایی دِلِه دَرِنِه، دِ هیچ مَحکومیتی دَنیِه،

² چون شریعت گه زندگی ای روحِ، مَسیحْ عیسایی دِلِه، شِمارِ گِناهی شریعت و مرگی جا آزاد هاکِردِه.

³ چونگه شریعت اونچی رِه هَینِسه گه آدمی ای جِسم ضعیفِ، نَتِنِّسِه اَنجام هادِه، خِدا اَنجام هادا. وی شی ریکارِه یَتِه گِناهکارِ جسمی تَرا بَرِسانیِه تا ’گِناهی قِروونی‘ ووئِه، و هَینجوری جِسمی دِلِه، گِناهِ محکوم هاکِردِه.

⁴ تا هون دِرِسِ چیایی گه شریعَت خواینِه، اَمِه دِلِه اَنجام بَوو، اَمِه دِلِه گه طِبقِ خِدایی روح زندگی کِمّی، نا طِبقِ جسم.

⁵ اونانیگه طبقِ جِسم زندگی کِنِنِه، شی فِکرِ اونچی ای سَر اِلِنِه گه جِسمی جائه، ولی اونانیگه خِدایی روحِ دارِنِه، شی فِکرِ اونچی ای سَر اِلِنِه گه روحی جائِه.

⁶ چون هون آدَمی گه شی فِکرِ اون چیایی سَر گه جِسمانیِه اِلنِه، مَرگِ، ولی هون فکری گه خِدایی روحی دِمال دَرِه، زندگی و سلامتیِه.

⁷ چون هون آدَم گه شی فکرِ جِسمی سَر اِلنِه خِدایی هَمرا دِشمَنی کِنِّه، چون خِدایی شریعَتی جا اطاعت نَکِنِّه و نَتِنِّه هَم هاکِنِه،

⁸ اونانیگه جِسم وِشونی سَر حِکم کِنِّه، نَتِنِّنِه خِدارِه راضی هاکِنِن.

⁹ ولی جسم شِمِسِه حِکم نَکِنِّه، بَلگی خِدایی روحِ گه دِ حِکم کِنِّه، البتِه اگه خِدایی روح شِمِه دِلِه دَوو. کسی گه مسیحی روحِ نارنِه، وی مَسیحی سِه نیِه.

¹⁰ ولی اگه مَسیح شِمِه دِلِه دَرِه، هر چَن شِمِه تَن گِناهی خاطری بَمِردِه، ولی چون صالِح بِشمارِس بَوِنی، خِدایی روح شِمِسِه زندگیِه.

¹¹ اگه روحی گه عیسی رِه مِردِگونی جا زینِّه هاکِردِه شِمِه دِلِه دَوو، ویگه مَسیحْ عیسی رِه مِردِگونی جا زینِّه هاکِردِه، شی روحی طریق گه شِمِه دِلِه دَرِه، شِمِه تَن گه میرنِه رِه هَم زندگی دِنِه.

¹² پَس اِی بِرارِن، اَما مَدیونِمی، ولی نا جِسمی مدیون، تا طبقِ جسم زندگی هاکِنیم.

¹³ چون اگه طبقِ جسم زندگی هاکِنین، میرِنی، ولی اگه خِدایی روحی هَمرا، کارایی گه تَن کِنِّه رِه بَکوشین، زندگی کِنِنی.

¹⁴ چون اونانیگه خِدایی روح وِشونی رانِمائه، خِدایی ریک ریکانِه.

¹⁵ چونگه شِما نوکری ای روحِ نَیتِنی تا اَی هَم بَتِرسین، بَلگی شِما ریک ریکائی مقامی دِلِه فرزند خوندگی ای روحِ بَیتِنی گه اونی طریقی جا داد زَمّی: «بَبا، می پیر.»

¹⁶ و شِه خِدایی روح، اَمِه روحی هَمرا شهادت دِنِه گه اَما خِدایی وَچیلِمی.

¹⁷ و اگه خِدایی وَچیلِمی، پَس وارِثِن هَم هَسمی، یَعنی خِدایی وارِثِن و مَسیحی هَمرا اِرثی دِلِه شریکمی. به شرطی گه اَما هَم وی هَمرا عذاب بَکِشیم، تا اَما هَم وی هَمرا جلال بَیریم.

آینده ای جلال

¹⁸ می نَظَر هَینِه، هَین دِنیایی عذابا، هون جلالی گه اَمِه دِلِه آشکار وونِه ای هَمرا، نِشنِه قیاس هاکِردن.

¹⁹ چون خِلقت دِشتِه ذوقی هَمرا خِدایی ریک ریکائی ظاهر بَووئنی اِنتِظارِ کَشِنِه

²⁰ چونگه خلقت شِرِه باطل هاکِردِه، نا شی خواسِّه ای هَمرا، بَلگی وی خواسِّه ای هَمرا گه وِرِه تسلیم هاکِردِه، هَین اِمیدی هَمرا گه

²¹ شِه خلقت هَم فسادی نوکری ای جا آزاد وونِه و خِدایی وَچیله ای پِر جلالِ آزادی ای دِلِه شَریک وونِنِه.

²² چون اَما دِمّی گه دِشتِه خِلقت تا اَلَن یَتِه دَردی جا هِتی بَزائَنی دَردی تَرا نالِنِه.

²³ و نا فقط خِلقت، بَلگی اَما شِه هَم گه خِدایی روحی نوبَرِ دارمی، شی دِلی دِلِه نالِه کِمّی، هَمونجور گه ذوقی هَمرا ریک ریکائی مقامی دِلِه، فرزند خوندگی ای انتظارِ کَشِمی، یَعنی شی تَنی آزادی رِه.

²⁴ چون هَین اِمیدی هَمرا نِجات بَیتِمی. اِسا اِمیدی گه بَئی وونِه، دِ اِمید نیِه. چونگه چِتی یَنَفَر بَتِنِّه یَچی گه وینِّه رِه اِمید دَوِنِّه؟

²⁵ ولی اگه یَچی گه حَلا نَئیمی رِه اِمید دارمی، صَبری هَمرا وی انتظارِ کَشِمی.

²⁶ هینجوری هَم، اَمِه ضَعفی دِلِه خِدا اَمِه کِمَک اِنِه، چون نَئومی گه چِتی وِنِه دِعا هاکِنیم. ولی خِدایی روح هون ناله‌هایی هَمرا گه عمیقِنِه و نِشِنِه بُتَن، اَمِسِه شفاعت کِنِّه.

²⁷ ویگِه دِلیشونی دِلِه رِه گِردِنِه، روحی فِکرِ دِنِّه، چون روح طبقِ خِدایی اِرادِه مِقَدَّسینی سِه شفاعت کِنِّه.

²⁸ دِمّی اونانی حَق گه خِدارِه دوس دارنِه و طبقِ وی اِراده بَخونِس بَوِنِه، هَمه چی با هَم وِشونی خِیریتی سِه دِ کار کِنِّه.

²⁹ چون اونانیگه خِدا قبلاََ بِشناسیِه رِه، وِشونِه هَم پِشتر تعیین هاکِردِه تا وی ریکائی تَرا بَوون، تا هینجوری مسیح خِیلی بِرارِنی دِلِه اوّلین وَچِه ووئِه.

³⁰ و اونانیگه پِشتر تعیین هاکِردِه رِه هَم، بَخونِسِه؛ و اونانیگِه بَخونِسِه رِه هَم؛ صالِح بِشمارِسِ؛ و اونانیگِه صالِح بِشمارِسِ رِه هَم، جَلال هادا.

³¹ پس دِشتِه هَینِنی خَوَری چی بَتِمّی بُئیم؟ اگه خِدا اَمِه هَمرائِه، کی بَتِنِّه اَمِه علِیه ووئِه؟

³² ویگه شی ریکارِه دریغ نَکِردِه، بَلگی وِرِه اَما هَمه ای سِه فِدا هاکِردِه، چِتی، وی، دَس و دلبازی ای هَمرا هَمه چیرِه اَمارِه نَدِنِه؟

³³ کیِه گه خِدایی اِنتخاب بَوه ایشونِه تِهمت بَزِنِه؟ خِدائِه گه وِشونِه صالِح اِشمارنِه!

³⁴ کیه گه وِشونِه محکوم هاکِنِه؟ مَسیحْ عیسی بَمِردِه- از اون ویشتَر مِردِگونی جا هَم زینِّه بَوِه- و خِدایی راسِ دَس هِنیشتِه، ویئِه گه راساسی اَمِسِه شَفاعت کِنِّه!

³⁵ کیِه گه اَمارِه مَسیحی مِحبتی جا سیوا هاکِنِه؟ مِصیبت یا پریشونی، اذیت و آزار، قَحطی، لِختی، خطر یا شَمشیر؟

³⁶ هَمونجور گه مزموری کیتابی دِلِه بَنوِشت بَوِه: «اَما تی خاطری دِشتِه روز بَمردنی سِه شومی و هِتی هون گِسَنِنی تَرا گه کِشتاری سِه حاضر وونِنِه، بِشمارِس وومی.»

³⁷ نا، دِشتِه هَین کارایی دِلِه اَما اونایی جا گه پیروزِنِه سَرتَرمی، اونی خاطری گه اَمارِه مِحبت هاکِردِه.

³⁸ چون مِطمَئنمِه گه نا مرگ و نا زندگی، نا فِرشتِگون و نا رئیسِن، نا چیزایی گه اَلَن دَرِه و نا چیزایی گه آینده دَرِه، نا هیچ قِدرتی،

³⁹ و نا بِلَّنی و نا پَستی، و نا دِشتِه خلقتی دِلِه هیچ‌ چی دییَر، نَتِنِّه اَمارِه خِدایی مِحبتی جا گه اَمِه خِداوند مَسیحْ عیسی هَسِّه، سیوا هاکِنِه.