رومی ایشون 4 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربیابراهیمی صالِح بِشمارِس بَووئَن ایمونی راهی جا 1 پَس اونچی ای خَوَری گه ابراهیم بِدَس بیاردِه چی بِشِنِه بُتَن، ویگه جسماً، اَمِه جَد بِشمارِس وونِه؟ 2 چون اگه ابراهیم شی اعمالی هَمرا صالِح بِشمارِس وونِسِه، یَچی افتخاری سِه داشتِه؛ ولی نا خِدایی پِش 3 چون توراتی دِلِه چی بَنوِشت بَوِه؟ «ابراهیم خِدارِه ایمون بیاردِه و هَین ویسِه صالِحی بِشمارِس بَوِه.» 4 اِسا، اونیگه کار کِنِّه، وی مِز وی حَقِّ، نا هَدیه. 5 ولی اونیگه کار نَکِنِّه، بَلگی هون خِدایی رِه توکِّل کِنِّه گه بی خِدایِنِ هَم صالِح اِشمارنِه، وی ایمون ویسِه صالِحی بِشمارِس وونِه. 6 هَمونجور گه داوودِ پادشاه هَم اونیگه خِدا وِرِه بدونِ اعمال صالِح اِشمارنِه رِه، مِوارک خُونِّه و گِنِه: 7 «خِشا بِحال اونانیگه وِشونی خطاها بَخشیدِه بَوِه و وِشونی گِناهِن بَپوشانی بَوِه. 8 خِشا بِحالِ اونیگه خِداوَند وی گِناهِ وی حِساب نِلنِه.» 9 مَگِه هَین خِشا بِحال ها، فقط خَتنِه بَوِه ایشونی سِه هَسِّه یا ختنِه نَوِه ایشونی سِه هَم هَسِّه؟ چون بُتِمی گه ابراهیمی ایمون ویسِه صالِحی بِشمارِس بَوِه. 10 پس چِتی ویسِه هَینجور بِشمارِس بَوِه؟ موقِه ای گه وی خَتنِه بَوِه وِه یا پِش از اون؟ البتِه پِش از خَتنِه بَووئَن وِه، نا بعد از اون. 11 ابراهیم خَتنِه ای نِشونِه رِه بَیتِه تا وی صالحی ای سِه مِهری ووئه گه پِش از خَتنِه بَووئن و ایمونی طریق وی نصیب بَوِه وِه. هینجوری، وی دِشتِه اونانیگه بدون خَتنِه ایمون اُرِنِه ای پیرِ، تا وِشون هَم صالِح بِشمارِس بَوون. 12 و ابراهیم خَتنِه بَوِه ایشونی پیر هَم هَسِّه، یَعنی اونانی پیر گه نا فقط خَتنِه بَوِنِه، بَلگی ایمونی راهی طریقی جا قدم اِلِنِه، همون راهی گه اَمِه پیر ابراهیم هَم پِش از اونگه خَتنِه بَوون، قَدَم اِشتِه. خِدایی وعده ای بَیتن ایمونی راهی جا 13 چون شریعَتی راهی جا نَوِه گه ابراهیم و وی نَسلِ وَعدِه هادا بَوِه گه هَین دِنیایی وارِث وونِنِه، بَلگی هون صالحی ای راهی جا وِه گه ایمونی سَر پابرجائه. 14 چون اگه اونانیگه شریعَتی طرفدارِنِه وارث ووئَن، ایمون باطل و وَعده هیچ وونِه. 15 چون شریعَت خِدایی غَضَبِ اُرنِه؛ ولی اوجِه ای گه شریعَت دَنیِه، شریعَتی بِشکانیَن هَم دَنیِه. 16 هَینِسه، وعدِه ایمونی طریقی جا اِنِه، تا فیضی سَر اِستوار ووئه، و ابراهیمِ پیغمبری دِشتِه نَسلی سِه یَتِه ضِمانت، یَعنی نا فقط اونانیسِه گه شریعَتی جا اطاعت کِنِنِه، بَلگی اونانیسِه هَم هَسِّه گه ابراهیمی ایمونی جا اطاعت کِنِنِه، گه اَما هَمه ای پیرِ. 17 هَمونجور گه توراتی کیتابی دِلِه بَنوِشت بَوِه: «تِرِه خِیلی قومهایی پیر هاکِردِمِه.» و خِدایی نظر هَم هینجورِ، خِدایی گه ابراهیم وِرِه ایمون بیاردِه، ویگه مِردِگونِ زینِّه کِنِّه و هون چیایی گه وجود نارِنِه رِه، هستی دِنِه. 18 اوجِه ای گه هیچ اِمیدی دَنیوِه، ابراهیم اِمیدی هَمرا باور هاکِردِه گه خِیلی قومایی پیر وونِه، هَمونجور گه وِرِه بُتِ بَوِه وِه، گه: «تی نَسل هَینجور وونِه.» 19 ابراهیم شی ایمونی دِلِه سِسِ نَوِه، هون موقِه گه شی بَمِردِه تَنِ هارشیِه، چون حِدودِ صد سال داشتِه و سارایی رَحِم هَم خِشک هائیت وِه. 20 ولی وی، بی ایمونی ای سَر خِدایی وَعدِه رِه شَک نَکِردِه، بَلگی ایمونی دِلِه قوی بَوِه و خِدارِه جَلال هادا. 21 وی مِطمَئن وِه گه خِدا بَتِنِّه شی وعدِه رِه اَنجام هادِه 22 هَینی خاطری، وی ایمون «ویسِه صالِحی بِشمارِس بَوِه.» 23 ولی هَین گَبا گه «ویسِه بِشمارِس بَوِه»، فقط ویسِه بَنوِشت نَوِه 24 بلگی اَمِسِه هَم بَنوشت بَوِه، تا اَمِنِه هَم بِشمارِس بَوو، اَما گه وِرِه ایمون دارمی گه اَمِه خِداوند عیسی رِه مِردگونی جا زینِّه هاکِردِه، 25 وی اَمِه گِناهِنی خاطری مرگی تَسلیم بَوِه و اَمِه صالِح بِشمارِس بَووئَنی سِه، مِردِگونی جا زینِّه بَوِه. |
@ 2024 Korpu Company