یوحنایِ مکاشفه 14 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربیوَرکا و صَد و چِل و چار هزار نفر 1 اَزما بَئیمِه و هارش، هون وَرکا صَهیونی کوهی سَر اِسّاوِه، و وی هَمرا صَد و چِل و چار هزار نفر دَوِنِه گه شی سالی سَر وی اِسم و وی پیری اِسمِ بَنوِشت داشتِنِه. 2 و مِن آسمونی جا یَتِه صِدا بِشنُسِمِه، یَتِخِیلی اُوئی صِدایی تَرا، و رادی تَرا بِلَن وِه. هون صِدا گه بِشنُسِمِه هِتی چنگ‌نَوازِنی صدایی تَرا وِه هون موقِه گه چَنگ زَنِنِه. 3 و وِشون هون تَختی پِش و هون چارتا زینِّه مخلوق و هون ریش سِفیدِنی پِش یَتِه جدیدِ سِرود بَخونِسِنِه. هیچکس نَتِنِّسِه هون سِرودِ یاد بَیرِه، بجز هون صَد و چِل و چار هزار نَفَر گه زَمینی مَردنی میِن یَکَش دییَر بَخری بَوِه وِنِه. 4 وِشون هَمون کَسائینِه گه شِرِه زَناکِنِنی هَمرا نجِس نَکِردِنِه، چون هَین مَرداکِنِن اَذَبنِه. وِشون همون کَسائینِه گه وَرکا هر کِجِه بورِه وی دِمال شونِنِه. وِشون آدَمِنی میِنی جا یَکَش دییَر بَخری بَوِنِه تا خِدا و وَرکارِ نوبَر ووئن. 5 و وِشونی دِهِنی دِلِه هیچ دِروئی بَنگیت نَوِه چون وِشون بی عیبِنِه. سِه تا فِرشته ای پِیغِم 6 اَزما یَت دییَر فِرِشتِه بَئیمِه گه آسِمونی میِن پَرواز کِردِه و اَبَدی اِنجیل شی هَمرا داشتِه تا هونِه اونانیگه زَمینی دِلِه دَرِنِه، و هر مِلّت و طایفه و زِوون و قومِ اعلام هاکِنِه. 7 و وی یَتِه بِلَنِ صدایی هَمرا بُتِه: «خِدایی جا بَتِرسین و وِرِه جَلال هادین، چون وی داوری ای ساعت بَرِسیِه. وِرِه پَرَسِش هاکِنین، ویگه آسِمون و زمین و دریا و چِشمِه ایشونی اُو رِه خَلق هاکِردِه.» 8 و یَت دییَر فِرشتِه یَعنی دِوّمین فِرِشتِه وی دِمال سَر بیمو و بُتِه: «لی بَخاردِه! هون گَتِ بابِل لی بَخاردِه! اونیگه شی زِناکاری ای شَرابی جا دِشتِه مِلّتارِه هادا.» 9 اَزما یَت دییَر فِرِشتِه یَعنی سِوّمین فِرِشتِه هون دِتایی دِمال سَر بیمو و یَتِه بِلَنِ صدایی هَمرا بُتِه: «اگه کَسی هون وحشی جانِوَر و وی مِجَسَمِه رِه پَرَسِش هاکِنِه و شی سالی سَر یا شی دَسی سَر وی علامتِ قَبول هاکِنِه، 10 وی هَم خِدایی غضبی شَرابی جا خارنِه هون شرابی گه پِر ملات و خالِصِ، خِدایی غَضَبی پیالِه ای دِلِه بَریخت بَوِه. وی، مِقدَّسِ فِرشتِگونی پِش و وَرکایی پِش تَش و گوگردِی هَمرا عَذاب کَشِنِه. 11 و وِشونی عذابی دی تا اَبَد و تا اَبَد لُو شونِه. و اونانیگه هون وحشی جانِوَر و وی مِجَسَمِه رِه پَرَسِش کِنِنِه و هر کَس گه وی اِسمی علامتِ قَبول کِنِّه، نا روزی دِلِه آسایش دارنِه و نا شُویی دِلِه.» 12 هَین مقدَّسینی پایداری رِه خواینِه، وِشون گه خِدایی اَحکام و مسیحی ایمونِ دارِنِه. 13 و آسِمونی جا یَتِه صِدا بِشنُسِمِه گه گِتِه، «هَینِه بَنویس: خِشا بِحالِ اونانیگه بعد از هین خِداوندی دِلِه میرِنِه.» و خِدایی روح گِنِه: «راساسی خِشا بِحالِ وِشون گه شی زَحمتایی آسایشِ گیرِنِه، چون وِشونی اعمال، وِشونی دِمالسَر اِنِه!» زَمینی مَحصولِ دِرُو هاکِردَن 14 اَزما بَئیمِه و هارِش، یَتِه اِسبی اَبر و هون اَبری سَر یَنَفَر نیشت وِه گه اِنسونی ریکارِه مونِّسِه و یَتِه طِلا تاج شی کَلِّه ای سَر داشتِه و یَتِه تیجِ دارِ شی دَسی دِلِه. 15 و یَت دییَر فِرِشتِه معبدی جا دیرگا بیمو و بِلَنِ صِدایی هَمرا اونیگه اَبری سَر نیشت وِه رِه بُتِه: «شی دارِ رِه بَئیر و دِرُو هاکِن، چون دِرُوئی موقِه بَرِسیِه و زَمینی مَحصول حِسابی بَرسیِه.» 16 پَس اونیگه اَبری سَر نیشت وِه شی دارِ رِه زَمینی سَر بَچِرخانیِه و زمین دِرُو بَوِه. 17 اَزما یَت دییَر فِرِشتِه معبدی جا گه آسِمونی دِلِه وِه دیرگا بیمو و وی هَم یَتِه تیجِ دارِ شی دَس داشتِه. 18 اَزما یَت دییَر فِرِشتِه گه تَشی اِقتدارِ داشتِه قِروونگاهی جا دیرگا بیمو و بِلَنِ صدایی هَمرا اونیگه تیجِ دارِ داشتِه رِه، بُتِه: «شی تیجِ دارِ رِه بَئیر و انگوری خوشِه ایشونِه زَمینی رَزی جا بَچین، چون زَمینی اَنگوریشون بَرِسیِه.» 19 پَس هون فِرشتِه شی دارِ رِه زَمینی سَر بَچِرخانیِه و زَمینی اَنگوریشونِه جَم هاکِردِه و شرابی گَتِه حوضی دِلِه گه خِدایی غضب وِه بَریختِه. 20 و اَنگوریشون شرابی حوضی دِلِه گه شَهری دیرگا وِه، دَمِت بَوِه و هون حوضی جا خون سَرازیر بَوِه و خون تا اَسبِنی اوساری قَد لُو بیمو، و وی دِرازا سیصد کیلومتر وِه. |
@ 2024 Korpu Company