مَرقُس 13 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربیعیسی معبدی لی بَخاردَنِه پِشگویی کِنِّه 1 وختی عیسی مَعبَدی جا دیرگا ایمو، یَتِه از وی شاگِردِن وِرِه بُتِه: «اِسّا! هارِش، هَین سَنگیشون و بَنائیشون چَنی قَشَنگِنِه!» 2 عیسی وِرِه بُتِه: «دِشتِه هَین گَتِه بَنائیشونِه وینّی؟ دِن هَیجِه سَنگ سَنگی سَر نَمونِّه، بَلگی دِشت لی خارنِه.» 3 وختی عیسی مَعبدی روبِرو زِیتونی کوهی سَر نیشت وِه، پِطرُس و یعقوب و یوحنا و آندریاس خَلوتی دِلِه ویجا بَپُرسینِه: 4 «اَمارِه بُو هَین چیا کِی اِتِّفاق کَفِنِه. دِشتِه هَین چیایی نِشونِه وختی گه وی اِتِّفاق دَکِتَن نزیک وونِه چیِه؟» 5 عیسی وِشونِه بُتِه: «مِواظِب ووئین تا هیچکی شِمارِ از راه به در نَکِنِه. 6 چون خِیلیا می اِسمی هَمرا اِنِنِه، گِنِنِه، ”مِن هَمون مَسیحمِه“ و خِیلیا رِه از راه به در کِنِنِه. 7 وختی جَنگایی خَوَری اِشنُنِنی و جَنگایی خَوَر شِمِه گوش رَسِنِه، هَراسون نَووئین. هَینجور چیا وِنِه اِتِّفاق دَکِفِه، ولی حَلا هَین آخرِ زَمون نیِه. 8 قوما و مَملِکَتا ضِدِّ هَم اِرِسِنِنِه. خِیلی جاها زِلزِلِه اِنِه، قَحطی وونِه. ولی هَینِن فقط شِرو بَزائَنی دَردِ مونِّه. 9 «ولی شِما شی مِواظِب ووئین، چون شِمارِ مَحکَمِه ای تَحویل دِنِنِه و عِبادَتگاهایی دِلِه زَنِنِه و می خاطری فَرموندارِن و پادِشاهِنی وَر اِسِّنِنی تا وِشونی پِش شَهادَت هادین. 10 اَوَل وِنِه اِنجیل دِشتِه قومهایی سِه اِعلام بَوو. 11 پَس هر وَخت شِمارِ هَماسینِه و مَحکَمِه بَکِشانینِه، پِش پِش نِگَرون نَووئین گه چی بُئین، بَلگی اونچی گه هَمون موقِه شِمِنِه اِنِه، اونِه بُئین، چون اونیگه گَب زَنِّه شِما نینی، بَلگی روح القُدُسِ. 12 بِرار، بِرار و پیر وَچِه رِه مَرگی تسلیم کِنِّه. وَچیلِه شی پیر و ماری علِیه اِرِسِنِنِه و وِشونِه کِشتَن دِنِنِه. 13 هَمه می اِسمی خاطری شِمِه جا بیزار وونِنِه، ولی هر کی گه تا آخَر دَووم بیارِه و بَمونِّه، نِجات گیرنِه. 14 «ولی وختی هون ”وَحشتناکِ چیرِه“ جایی گه نِنِه دَوو، بَرپا بَئینی- اونیگه دِ خُونِّه رِه حالی بَوو- اَزما اونانگه یَهودیِه ای مَنطَقِه ای دِلِه دَرِنِه، کوهی سَمت دَربورِن. 15 هر کی خِنِه ای بومی سَر دَرِه، هیچی ای بَیتَنی سِه جِر نیِه و خِنِه ای دِلِه نَشوئِه. 16 هر کی زَمی سَر دَرِه، شی قَوایی بَیتَنی سِه خِنِه نَگِردِه. 17 وای بِحالِ زَناکِنِنی گه هون روزا حاملِنِه و اونانیگِه وَچِه شیر دِنِنِه! 18 دِعا هاکِنین هَین اِتِّفاقا زِمِسنی دِلِه نَکِفِه. 19 چون هون روزا هِتی مِصیبَتی اِتِّفاق کَفِنِه گه ویجور از اوَّلِ خِلقت گه خِدا دِنیارِه به وِجود بیاردِه تا اَلَن اِتِّفاق نَکِتِه و هیچ وَخت هَم نَکفِنِه. 20 اگه خِداوَند هون روزا رِه کِتاه نَکِرد وو، هیچ بَشَری جانِ سالِم بِدَر نَوِردِه. ولی اِنتخاب بَوِه ایشونی خاطری، گه شِه وِشونِه اِنتخاب هاکِردِه، هون روزارِه کِتاه هاکِردِه. 21 هون دورِه، اگه کَسی شِمارِ بُئِه: ”هارِش، مَسیحِ موعود ایجِه دَرِه“، یا ”هارِش، وی اوجِه دَرِه!“ باوَر نَکِنین. 22 چون خیلیا اِنِنِه و دِردِرو اِدِّعا کِنِنِه گه اَما مَسیحِ موعود و پِیغَمبَرِمی، و عَجیبِ کارا و مُعجِزِها کِنِنِه تا اگه بَوو اِنتخاب بَوِه ایشونِه از راه بِدَر هاکِنِن. 23 پَس شِمِه حَواس دَوو، چون پِشتَر دِشتِه هَینِنِ شِمارِ بُتِمِه. 24 «ولی هون روزا، بعد از اون گَـتِ مِصیبَت، «”خِرشید تاریک وونِه و ماه دِ سو نَدِنِه. 25 سِتارِه ایشون آسِمونی جا جِر کَفِنِنِه و آسِمونی سِتونِن لَرزِه کَفِنِنِه.“ 26 اَزما مَردِن اِنسونی ریکارِه وینِنِه گه گَتِه قِدرت و جلالی هَمرا اَبریشونِه دِلِه اِنِه. 27 وی فِرشتِگونِه رَسانِّه و شی انتخاب بَوِه ایشونِه دِنیایی چار سوکی جا، زَمینی هَین سَر تا آسِمونی هُون سَر، یَجا جَم کِنِّه. 28 «اَنجیل داری جا هَین دَرسِ بَیرین: هَمتی وی شاخِه ایشون نوچ زَنِّه و وَلگ دِنِه، فَهمِنِنی تاوِسِن نَزیکِ. 29 هَمینجور هَم، هر وَخت بَئینی هَین چیا اِتِّفاق کَفِنِه، دِنّین اِنسونی ریکائی بیموئَن نَزیکِ، بَلگی دَری وَر دَرِه. 30 حَیقَتاً شِمارِ گِمِه تا دِشتِه هَینِن اِتِّفاق نَکِفِه، هَین نَسل از بِین نَشونِه. 31 آسِمون و زَمین از بِین شونِه، ولی می گَبیشون هیچ وَخت از بِین نَشونِه. هون روز و ساعتی جا هیچکی خَوَر نارنِه 32 «بِجز آسِمونی پیر هیچکی هون روز و ساعَتِ نَئونِه؛ حتّی آسِمونی فِرِشتِگون و ریکا هَم اونی جا خَوَر نارِنِه. 33 پَس ویشار ووئین و شِمِه حَواس دَوو، چون نَئونِنی هون موقِه کِی رَسِنِه. 34 هون روزی بیموئَن هِتی یَتِه مَردی رِه مونِّه گه خواینِه سَفر بورِه. وی وختی گه دِ شی خِنِه ای جا شونِه خِنِه ای اِختیارِ شی نوکَرِنی دَس دِنِه، و هر کِدیمِ یَتِه وظیفِه دِنِه و دَربونِ هَم دَستور دِنِه گه ویشار بَمونِّه. 35 پَس شِما هَم ویشار ووئین، چون نَئونِنی صاب خِنِه کِی اِنِه، شُو یا نِصفِ شُو، تَلایی وونگی موقِه یا صَواحی. 36 نَکِنِه وی ناخوَکی بیِه و شِمارِ خُویی دِلِه بَوینِه. 37 اونچی شِمارِ گِمِه، هَمه رِه گِمِه: ویشار ووئین!» |
@ 2024 Korpu Company