لوقا 12 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربیفَریسیِنی خَمیرمایه ای جا دوری هاکِنین 1 هَمون موقِه هِزارِن نَفَر جَم بَوِنِه جوریگه هَمدیَرِ لینگ و لُو گیتِنِه. عیسی اَوَّل شی شاگِردِنی هَمرا گَب بَزو و بُتِه: «عِلَمای فِرقِه فَریسی ای خَمیرمایه ای جا گه دُروئیِه، دوری هاکِنین. 2 هیچ قایِم هاکِردِه چی ای دَنیِه گه مَعلوم نَوو، و هیچ جاهادا چی ای دَنیِه گه بَرمَلا نَوو. 3 اونچی تاریکی ای دِلِه بُتِنی، روشِنایی دِلِه بِشنُس وونِه، و اونچی دَوَسِه دَری پِشت یَواشک بُتِنی، خِنِه ای بومی سَر اعلام وونِه. 4 «می رَفِقِن، شِمارِ گِمِه اونانی جا گه بَتِنِّنِه فقط شِمِه تَنِ بَکوشِن و بَعدِ هون دِ نَتِنِّنِه کارِ دییَری هاکِنِن نَتِرسین. 5 ولی شِمارِ هِشدار دِمِه وِنِه کِنی جا بَتِرسین: ویجا بَتِرسین گه بعدِ اونگه بَکوشتِه اِقتِدار دارنِه جَهِنِمی دِلِه دیم بَدِه. اَرِه، شِمارِ گِمِه ویجا بَتِرسین. 6 مَگِه پَنج تا میچکارِه دِ قَرِن نَروشِنِنِه؟ با هَین وجود، خِدا حتّی یَتِه از اونانِه یادی جا نَوِرنِه. 7 حتّی دِشتِه شِمِه سَری می هَم بِشمارِسِه. پَس نَتِرسین؛ چون شِمِه اِرزِش هِزارِن میچکایی جا ویشتَرِه. 8 «شِمارِ گِمِه، هر کی مَردِنی وَر اِقرار هاکِنِه می دِمالروئِه، اِنسونی ریکا هَم وِرِه خِدایی فِرِشتِگونی وَر اِقرار کِنِّه. 9 ولی هر کی مِنِه مَردِنی وَر اِنکار هاکِنِه، مِن هَم خِدایی فِرِشتگونی وَر وِرِه اِنکار کِمِّه. 10 هر کی اِنسونی ریکائی علِیه گَبی بَزِنِه، بیامرزی وونِه، ولی هر کی روح القُدُسِ کِفر بُئِه، بیامِرزی نَوونِه. 11 وختی شِمارِ یَهودیِنی عِبادَتگاه و حاکِمِن و اونانیگه اِقتِدار دارِنِه ای وَر وَرِنِه، نِگَرون نَووئین گه چِتی شیجا دِفاع هاکِنین یا چی بُئین، 12 چون هَمون موقِه روح القُدُس اونچی گه وِنِه بُئینِه، شِمارِ گِنِه.» نادونِ پولداری مَثَل 13 ناخوَکی یَنَفَر جَماعتی میِن وِرِه بُتِه: «اِسّا، می بِرارِ بُو می پیری اِرثِ می هَمرا رَسَد هاکِنِه.» 14 ولی عیسی وِرِه بُتِه: «اِی مَردی، کی مِنِه شِمِه میِن اِرث رَسَدگَر هاکِردِه؟» 15 عیسی مَردِنِ بُتِه: «هوشیار ووئین و حِرص و طَمَعی جا دوری هاکِنین، چون آدَمی ای زندگی هَینِه رَبط نارنِه گه وی دارایی چَنّی زیادِه.» 16 اَزما هَین مَثَلِ وِشونی سِه بیاردِه: «یَتِه پولدارِ مَردی ای زَمی خِیلی مَحصول بیاردِه. 17 هون مَردی شی هَمرا بُتِه، ”چی هاکِنَم، چون جایی نارمِه شی مَحصولِ اَمبار هاکِنَم؟“ 18 اَزما بُتِه: ”بِفَهمِسِمِه وِنِه چی هاکِنَم! شی اَمباریشونِه لی دِمِه و اَمبارای گَت تَری ساجِمِه، و دِشتِه گَنِّم و شی اَموالِ اونانی دِلِه اَمبار کِمِّه. 19 اَزما شی جانِ گِمِه، اِی می جان، خِیلی سالی سِه اَموال جَم هاکِردی. اِسا آروم بَئیر، بَخار و بَنوش و خِش واش.“ 20 ولی خِدا وِرِه بُتِه: ”اِی نادون! هَمین اَمشو تی جانِ تیجا گیرِنِه. پَس اونچی جَم هاکِردی کِنی وونِه؟“ 21 هَین عاقبتِ کَسیِه گه شیسِه مال و مَنال جم کِنِّه، ولی خِدایی سِه پولدار نیِه.» نِگَرون نَووئین 22 اَزما عیسی شی شاگِردِنِ بُتِه: «شِمارِ گِمِه، شی زندگی ای سِه نِگَرون نَووئین گه چی بَخارین، و نا شی تَنی سِه گه چی دَکِنین، 23 چون زندگی غذایی جا و تَن لیواسی جا مهِمتَرِه. 24 کَشکیتیشونِ بَوینین: نا کارِنِه و نا دِرُو کِنِنِه، نا اَمبار دارِنِه و نا جایی گه اَمبار هاکِنَن، با هَین وجود خِدا وِشونِه روزی دِنِه. و شِما چَنی هَین پَرَندِه ایشونی جا بااِرزِشتَر هَسِّنی! 25 کی شِمِه میِن بَتِنِّه نِگَرونی ای هَمرا، یَذِرِه شی عمرِ زیاد هاکِنِه؟ 26 پَس، اگه هَین کِچیکِ کارِ نَتِنِّنی هاکِنین، چیسِه دییَر کارایی نِگَرونِنی؟ 27 سوسَنیشونِه هارشین چِتی سَر کَشِنِنِه، نا زَحمَت کَشِنِنِه و نا ریسِنِنِه. شِمارِ گِمِه حتّی سِلیمونِ پادشاه هَم دِشتِه شی جَلال و شکوهی هَمرا وِشونی یَتِّه ای اَنّا هَم بَزَک نَوِه. 28 پَس اگه خِدا صَحرایی واش گه اَمرِز دَرِه و فَردا تَنیری دِلِه دیم بَدا وونِه رِه، هَینجور بَزَک کِنِّه، چَنّی ویشتَر شِمارِ بَزَک کِنِّه، اِی کم ایمونیشون! 29 پس هَینی دِمال دَنیوئین گه چی بَخارین و یا چی دَکِنین، هَینِنی نِگَرون نَووئین، 30 چون هَین دِنیایی خدانَشناسِ مردِن هَین چیایی دِمال دَرِنِه، ولی شِمِه پیر گه آسِمونی دِلِه دَرِه دِنِّه گه شِما دِشتِ هَینِنِ اِحتیاج دارِنی. 31 پس شِما وی پادشاهی ای دِمال دَووئین، گه دِشتِه هَینِن هَم شِمارِ هادا وونِه. 32 «اِی کِچیکِ گَلِّه، نَتِرسین، چون شِمِه آسِمونی پیری خِشالی هَینِه گه پادشاهی رِه شِمارِ هادِه. 33 اونچی دارِنی رِه بَروشین و فَقیرِنِه هادین؛ شیسِه پول کیسِه ای دِرِس هاکِنین گه نَپیسِه و گَنجی آسِمونی دِلِه گه تُوم نَوونِه، جایی گه نا دِز وِرِه دِزِّنِه و نا لِمِک وِرِه از بِین وَرنِه. 34 چون هر کِجِه شِمِه گَنج دَوو، شِمِه دِل هَم اوجِه دَرِه. آمادِه ووئین 35 «شی کَمَرِ دَوِنین و خِدمَتی سِه آمادِه ووئین، و شی لَمپارِه روشِن دارین. 36 اونانی تَرا ووئین گه اِنتظار کَشِنِنِه وِشونی اَرباب عَروسی ای جَشنی جا دَگِردِه، تا وختی راهی جا رَسِنِه و دَر زَنِّه، دَرجا دَرِ ویسِه پِه هاکِنِن. 37 خِش بِحالِ نوکَرِنی گه وختی وِشونی اَرباب گِردِنِه، وِشونِه ویشار و هوشیار بَوینِه. حَیقَتاً شِمارِ گِمِه، وی شی خِدمَت هاکِردَنی لیواسِ کِنِّه و وِشونِه سِفره ای سَر نیشانِّه و اِنِه وِشونی جا پَذیرایی کِنِّه. 38 خِش بِحالِ هون نوکَرِنی گه وختی وِشونی اَرباب اِنِه، چی نِصفِ شُو ووئِه و چی سِه صِب، وِشونِه ویشار و هوشیار بَوینِه. 39 «ولی هَینِه دِنّین اگه صابخِنِه دِنِسِه دِز چی ساعَتی اِنِه، نِشتِه وی خِنِه ای جا دِزّی هاکِنِن. 40 پَس شِما هَم آمادِه ووئین، چون اِنسونی ریکا هون موقِه ای گه اِنتظار نارِنی اِنِه.» 41 پِطرُس بَپُرسیِه: «آقا، هَین مَثَلِ اَمِنِه بیاردی یا هَمه ای سِه؟» 42 عیسایِ خِداوند جِواب هادا: «پس هون دانا و وَفادارِ مِواشِر کیِه گه وی اَرباب شی خِنِه ای نوکَرِنی سَرپَرَسی رِه وِرِه هادا تا اونانی سَهمیِه خِراکِ بِموقِه وِشونِه هادِه؟ 43 خِش بِحالِ هون نوکَری گه وختی وی اَرباب اِنِه وِرِه کاری سَر بَوینِه. 44 حَیقَتاً شِمارِ گِمِه، دِشتِه شی دارایی رِه وی دَس دِنِه. 45 ولی اگه هون نوکَر شی وَر بُئِه ”می اَربابی بیموئَن دیر بَوِه،“ نوکَرِن و کِلفَتِنِ اَذیَت و آزار هاکِنِه و بَخارِه و بَنوشِه و عیاشی هاکِنِه، 46 وی اَرباب روزی گه اِنتظار نارنِه و ساعتی گه ویجا خَوَر نارنِه اِنِه و وِرِه دِشَقِّه کِنِّه، و وِرِه یَجا رَسانِّه گه خیانتکارِنِ بَرِسانیِه. 47 «هون نوکَری گه شی اَربابی خواسِّه رِه دِنِّه و با هَین وجود شِرِه اونی اَنجامی سِه آمادِه نَکِنِّه، بَدجور مِجازات وونِه. 48 ولی اونیگه شی اَربابی خواسِّه رِه نَئونِّه و کاری کِنِّه گه تَنبیهی سِزاوارِ، کَمتر مِجازات وونِه. هر کسِ ویشتَر هادا بَوو ویجا ویشتَر هَم دَرخواس وونِه، و هر کسِ گه ویشتَر بِسپارِس بَوو، ویشتَر هَم ویجا طَلَب وونِه. جِدایی 49 «مِن بیمومِه تا زَمینِ تَش بَکِشَم، اِی كاش تا اَلَن تَش بَئیت وو! 50 مِن غِسلِ تَعمیدی دارمِه گه وِنِه اونِه بَیرِم و تا هون اَنجام بَوو چَنّی فِشاری بِن دَرمِه. 51 گِمون کِنِنی بیمومِه تا زَمینی سَر صِلح و آشتی بیارِم؟ نا، بیمومِه جِدایی دیم بَدَم. 52 بعد اَزین، خِنِواری گه پَنج نَفَرِنِه وِشونی میِن جِدایی کَفِنِه، سِه نَفَر، دِ نفری علِیه و دِ نَفَر، سِه نَفَری علِیه. 53 وِشونی میِن جِدایی کَفِنِه، پیر، ریکائی علِیه و ریکا، پیری علِیه، مار، کیجائی علِیه و کیجا، ماری علِیه، شی مار، عروسی علِیه و عَروس، شی ماری علِیه.» 54 اَزما عیسی جَماعَتِ بُتِه: «وختی وینِنی مَغِربی جا اَبریشون اِنِنِه دَرجا گِنِنی: وِنِه ”وارِش بیِه،“ و هَمونجور هَم وونِه. 55 وختی جِنوبی جا وا زَنِّه گِنِنی: ”هوا گَرم وونِه،“ و هَمونجور هَم وونِه. 56 اِی دُروئِن! شِما گه آسِمون و زَمینی وَضعیَتی تَعبیر هاکِردَنِ دِنِّنی، چِتی نَتِنِّنی هَین زَمونِه ای وَضعیَتِ تَعبیر هاکِنین؟ 57 «چه شِه اونچی ای خَوَری گه دِرِسِ داوَری نَکِنِنی؟ 58 وختی حَلا شی شاکی ای هَمرا قاضی ای وَر شونی، تَقَلّا هاکِن راهی دِلِه وی هَمرا آشتی هاکِنی، نَکِنِه وی تِرِه قاضی ای وَر بَکِشانِّه و قاضی تِرِه مأموری دَس هادِه، و مأمور هَم تِرِه زیندونی دِلِه دیم بَدِه. 59 تِرِه گِمِه دِن تا قَرِنِ آخَرِ نَدی، هیچ جور زیندونی جا دیرگا نیئِنی.» |
@ 2024 Korpu Company