لوقا 10 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربیعیسی هفتاد نَفَرِ رَسانِّه 1 بعد از اون، عیسای خِداوند هَفتاد نَفَرِ دییَرِ اِنتِخاب هاکِردِه و وِشونِه دِتا دِتا شیجا پِشتَر شَهر و دیاری گه شِه دَر نَظَر داشتِه اوجِه بورِه، بَرِسانیِه. 2 وِشونِه بُتِه: «مَحصول زیادِ، ولی کارگَر کَم. پس صاب مَحصولی جا بَخواین تا گارگَرنِ ویشتَری رِه مَحصولی سَر بَرِسانِّه. 3 بورین! مِن شِمارِ هِتی وَرکایی تَرا وِرگیشونی دِلِه رَسامِّه. 4 شی هَمرا پول و کِلوار و کُوش نَوِرین، و راه دِلِه شی وَختِ سَلام هاکِردَنی سِه تَلَف نَکِنین. 5 هر خِنِه ای دِلِه شونِنی اوَّل بُئین: ”صِلح و سَلام هَین خِنِه ای سَر دَوو.“ 6 اگه هون خِنِه ای دِلِه کسی صِلح و سَلامی اَهل ووئِه، شِمِه صِلح و سلام وی سَر مونِّه، وَگَرنَه شِه شِمِنِه گِردِنِه. 7 هون خِنِه ای دِلِه بَمونین و هر چی شِمِه پِش بِشتِنِه، بَخارین و بَنوشین، چون كارگَر شی دَسمِزِ مِستَحَقِ. هین خِنِه هون خِنِه نَکِنین. 8 وختی یَتِه شَهری دِلِه بوردِنی و شِمِارِ قَبول هاکِردِنِه، هر چی شِمِه پِش بِشتِنِه، بَخارین. 9 اوجِه ای مَریضِنِ شَفا هادین و بُئین: ”خِدایی پادشاهی شِمارِ نَزیکِ.“ 10 ولی هر وَخت یَتِه شَهری دِلِه بوردِنی و شِمارِ قَبول نَکِردِنِه، هون شَهری کَر و کوچه ای دِلِه بورین و بُئین: 11 ”حَتّی اَما شِمِه شَهری گَرد و خاکِ گه اَمِه لینگی سَر نیشتِه رِه، شِمِه علِیه هِتِکامی. ولی هَینِه دِنّین خِدایی پادشاهی نَزیکِ.“ 12 دِنّین داوَری روز، مِجازاتی تَحَمِل سُدومی شَهری سِه گه گِناهی جا پِر وِه راحَت تَرِ تا هون شَهری سِه. 13 «وای بَر تو، اِی خورَزینی شهر، وای بَر تو، اِی بیت‌صِیدایی شهر، چون اگه مُعجِزاتی گه شِمِه دِلِه اَنجام بَوِه صور و صیدونی شهرایی دِلِه اَنجام وونِسِه، اوجِه ای مَردِن خِیلی پِشتَر پِلاس شی تَن کِردِنِه و شی سَرِ تیل وَسِّنِه و توبِه کِردِنِه. 14 ولی داوَری روز، مِجازاتی تَحَمِل صور و صیدونی سِه راحَت تَرِ تا شِمِنِه. 15 و تو اِی كَفرناحومی شهر، خیال کِنّی تا آسِمون سَر کَشِنی؟ نا، بَلگی جَهِنِمی دِلِه سَرنِگون وونی. 16 اَزما شی شاگِردِنِه بُتِه: «هر کی شِمِه گَبِ گوش هاکِنِه، می گَبِ گوش هاکِردِه، و هر کی شِمارِ قَبول نَکِنِه، مِنِه قَبول نَکِردِه، ولی هر کی مِنِه قَبول نَکِنِه، اونیگه مِنِه بَرِسانی رِه قَبول نَکِردِه.» هون هَفتاد نَفَری دَگِرِسَن 17 هون هَفتاد نَفَر خِشالی ای هَمرا دَگِرِسِنِه و بُتِنِه: «اِی آقا، تی اِسمی هَمرا حتّی دِویشون هَم اَمِه جا اِطاعت کِنِنِه.» 18 عیسی وِشونِه بُتِه: «مِن شیطانِ بَئیمِه گه هِتی بَرقی تَرا آسِمونی جا جِر کَفِنِه. 19 اِسا شِمارِ اِقتدار دِمِه گه ماریشون و عَقربیشونِ شی لینگی بِن لِه هاکِنین و دِشمَنی دِشتِه قِوَّتِ از بِین بَوِرین، و هیچی شِمارِ آسیب نَرِسانِّه، 20 ولی هَینِسه خِشحالی نَکِنین گه پَلیدِ ارواح شِمِه جا اِطاعَت کِنِنِه، بَلگی هَینِسه خِشال ووئین گه شِمِه اِسم آسِمونی دِلِه بَنوِشت بَوِه.» 21 هَمون دَم، عیسی روح القُدُسی دِلِه شاد بَوِه و بُتِه: «اِی پیر، آسِمون و زَمینی صاحاب، تِرِه شِکر کِمِّه گه هَین چیارِه حَکیمِن و عاقِلِنی جا قایِم هاکِردی و کِچیک وَچیلِه ایشونی سِه آشکار هاکِردی. اَرِه، اِی پیر، چون هَین هون چی ای وِه گه تِرِه خِشال کِردِه. 22 می پیر هَمه چیرِه می دَس بِسپارِسِه. هیچکی نَئونِّه ریکا کیِه بِجز پیر، و هیچکی نَئونِّه پیر کیِه بِجز ریکا، و اونانیگه ریکا بَخواد پیرِ وِشونی سِه آشکار کِنِّه.» 23 اَزما تنیایی دِلِه، شی شاگِردِنِه هارشیِه و بُتِه: «خِش بِحالِ شِما گه هَین چیارِه وینِنی. 24 چون شِمارِ گِمِه یَتِخِیلی پِیغَمبَرِن و پادشاهِن آرزو داشتِنِه اونچی گه شِما وینِنی رِه بَوینَن و نَئینِه، و اونچی گه شِما اِشنُنِنی رِه بِشنُئِن و نِشنُسِنِه.» خِبِ سامِری ای مَثَل 25 یَتِه روز توراتی عِلَمایی جا ینفر پِرِسا تا هَین سوالی هَمرا عیسی رِه آزمود هاکِنِه. بُتِه: «اِی اِسّا، چی هاکِنَم تا اَبَدی زندگی رِه بِدَس بیارَم؟» 26 عیسی وی جواب بُتِه: «توراتی دِلِه چی بَنوِشت بَوِه؟ اونی جا چی فَهمِنی؟» 27 جِواب هادا: «”خِداوند شی خِدارِه شی دِشتِه دِل و شی دِشتِه جان و شی دِشتِه قِوَّت و شی دِشتِه فِکری هَمرا دوس دار، و ”شی هَمسادِه رِه هِتی شی جانی تَرا دوس دار.“» 28 عیسی وِرِه بُتِه: «دِرِس جِواب هادایی. هَینِه بِجا بیار گه زندگی رِه دارنی.» 29 ولی وی شی توجیه هاکِردَنی سِه عیسایی جا بپُرسیِه: «می هَمسادِه کیِه؟» 30 عیسی وی جِواب بُتِه: «یَتِه مَردی اورشلیمی جا اَریحایی شهری سِه شیِه. راهی دِلِه راهزَنِنی دَس دَکِتِه. وِشون وِرِه لِخت هاکِردِنِه و کِتَک بَزونِه، و وِرِه نیمِه جان وِل هاکِردِنِه و بوردِنِه. 31 از قَضا مَعبَدی یَتِه کاهِن اوجِه رِه رَد وونِسِه. ولی وختی وی چِش هون مَردی رِه بَخاردِه، شی راهِ وَل هاکِردِه و راهی اون دَسی جا بوردِه. 32 هَمینجور هَم، مَعبَدی یَتِه خادِم هَم اوجِه رِه رَد وونِسِه. وی وختی اوجِه بَرِسیِه و هون مَردی رِه بَئیِه، شی راهِ وَل هاکِردِه و راهی اون دَسی جا بوردِه. 33 ولی یَتِه مِسافِر گه سامِری وِه وختی اوجِه بَرِسیِه و هون مَردی رِه بَئیِه، وی دِل ویسِه بَسوتِه. 34 پس وی وَر بوردِه و وی زَخمی سَر شَراب بَریختِه و روغَن بَمالِسِه و دَوِسِّه. اَزما وِرِه شی خَری سَر سِوار هاکِردِه و یَتِه مِسافِر خِنِه ای دِلِه بَوِردِه و ویجا پَرَستاری هاکِردِه. 35 فَردای هون روز، مِسافِر خِنِه ای صاحابِ دِ دینار گه دِ روز کارگَری دَسمِزی اَنّا وِه هادا و بُتِه: ”هَین مَردی ای جا پَرَستاری هاکِن و اگه اَزین ویشتَر خَرج هاکِردی، اَزما دِ گِردِمِه تِرِه دِمِه.“ 36 اِسا تی نَظَر هَین سِه تایی دِلِه، کِدیم یَتِه هون مَردی گه راهزَنِنی دَس دَکِت وِه ای هَمسادِه وِه؟» 37 هون عالِم جِواب هادا: «اونیگه وِرِه رَحم هاکِردِه.» عیسی بُتِه: «بور و تو هَم اَتی هاکِن.» مارتا و مریم 38 وختی راهی دِلِه دِ شیوِنِه، یَتِه آبادی ای سِه بَرِسینِه. اوجِه یَتِه زَنا گه وی اِسم مارتا وِه عیسی رِه شی خِنِه دَعوَت هاکِردِه. 39 مارتا یَتِه خاخِر داشتِه گه وی اِسم مَریم وِه. مریم عیسایی لینگی وَر نیشت وِه و وی گَبِ گوش داوِه. 40 ولی مارتا سَخت پَذیرایی ای مَشغول وِه، مارتا عیسایی وَر بیمو و بُتِه: «اِی آقا، تیسِه مِهِم نیِه گه می خاخِر مِنِه پَذیرایی ای دِلِه تَنیا بِشتِه؟ وِرِه بُو مِنِه کِمَک هاکِنِه!» 41 ولی عیسای خِداوند جِواب هادا: «مارتا! مارتا، تو خِیلی چیایی سِه شِرِه پَریشون و نِگَرون کِنّی. 42 اِسا اونگِه یَچی اَهَمیَّت دارنِه، مریم خِبِ چیرِه اِنتِخاب هاکِردِه گه ویجا بَئیت نَوونِه.» |
@ 2024 Korpu Company