اِنجیلِ یوحنا 14 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی

مِن راه و راستی و زندگی هَسمِه

¹ «شِمِه دِل پَریشون نَووئِه. خِدارِه ایمون دارین؛ مِنَم ایمون دارین.

² می پیری خِنِه خِیلی جادارِه. اگه هَینجور نَوِه شِمارِ گِتِمِه شومِه یَتِه جا شِمِسِه حاضِر هاکِنِم.

³ اگه بورِم و یَتِه جا شِمِسِه حاضِر هاکِنَم، هون موقِه، اَی هَم اِمِه و شِمارِ شی وَر وَرمِه، تا اوجِه گه مِن دَرمِه شِما هَم دَووئین.

⁴ جایی گه مِن شومِه، شِما وی راه رِه دِنِّنی.»

⁵ توما وِرِه بُتِه: «آقا اَما نَئومی کِجِه شونی، پَس چِتی دِنّیم راه کِجِئِه؟»

⁶ عیسی وِرِه بُتِه: «مِن راه و راستی و زندِگی هَسمِه؛ هیچکی جز می طریقی جا، آسِمونی پیری وَر نیِنِه.

⁷ اگه مِنِه اِشناسیوِنی، می پیرِ هَم اِشناسینی؛ بعد اَزین وِرِه اِشناسِنِنی و وِرِه بَئینی.»

⁸ فیلیپُس وِرِه بُتِه: «آقا، آسِمونی پیرِ اَمارِه هَم هادِه، گه هَمین اَمِسِه وَسِّه.»

⁹ عیسی وِرِه بُتِه: «فیلیپُس، خِیلی وَختِ شِمِه هَمرا دَرمِه، حَلا مِنِه نِشناسی؟ کسی گه مِنِه بَئیِه آسِمونی پیرِ بَئیِه؛ پَس چِتیِه گه گِنی ”آسِمونی پیرِ اَمارِه هَم هادِه“؟

¹⁰ مَگِه باوَر نارنی گه مِن پیری دِلِه و پیر می دِلِه دَرِه؟ گَبایی گه مِن شِمارِ زَمِّه میجا نیِه، بَلگی پیری گه می دِلِه دَرِه، ویِه گه شی کارارِ اَنجام دِنِه.

¹¹ می هَین گَبِ باوَر هاکِنین گه مِن پیری دِلِه دَرمِه و پیر می دِلِه؛ و گَرنَه هون کارایی خاطری هَینِه باوَر هاکِنین.

¹² «حَیقَتاً شِمارِ گِمِه، اونیگِه مِنِه ایمون دارِه، وی هَم کارایی گه مِن کِمِّه رِه کِنِّه، و حَتّی گَت تَر اَز اون کارا هَم کِنِّه، چونگه مِن پیری وَر شومِه.

¹³ هر چی می اِسمی هَمرا دَرخواس هاکِنین، مِن اونِه اَنجام دِمِه، تا پیر ریکائی دِلِه جَلال بَیرِه.

¹⁴ اگه می اِسمی هَمرا یَچی میجا بَخواین اونِه اَنجام دِمِه.

عیسی روح القُدُسی وَعدِه رِه دِنِه

¹⁵ «اگه مِنِه دوس دارِنی، می اَحکامِ بِجا بیارین.

¹⁶ مِن پیری جا خوایمِه و وی یَت دییَر پِشتیبون شِمارِ دِنِه گه هَمِش شِمِه هَمرا دَووئِه،

¹⁷ یَعنی روحِ راستی گه دِنیا نَتِنِّه وِرِه قَبول هاکِنِه، چون نا وِرِه وینِّه و نا اِشناسِنِه؛ ولی شِما وِرِه اِشناسِنِنی، چون وی شِمِه هَمرا یَجا دَرِه و شِمِه دِلِه مونِّه.

¹⁸ «شِمارِ یَتیم نِلمِه؛ شِمِه وَر اِمِه.

¹⁹ بعد از مِدّتی دِ دِنیا مِنِه نَوینِّه، ولی شِما وینِنی، چون مِن زینِّمِه، شِما هَم زندگی کِنِنی.

²⁰ هون روز فَهمِنِنی گه مِن پیری دِلِه دَرمِه و شِما می دِلِه دَرِنی و مِن شِمِه دِلِه دَرمِه.

²¹ اونیگِه می اَحکامِ دارنِه و اونِه بِجا اُرنِه، وی هَمونیِه گه مِنِه دوس دارنِه، اونیگِه مِنِه دوس دارِه، می پیر وِرِه دوس دارنِه و مِنَم وِرِه دوس دارمِه. و شِرِه وِرِه هَم دِمِه.»

²² یَهودا، نا یَهودای اَسْخَریوطی، عیسی رِه بُتِه: «آقا، چِتیِه گه شِرِه اَمارِه هَم دِنی، ولی نا هَین دِنیارِه؟»

²³ عیسی بُتِه: «اگه کسی مِنِه دوس دارِه، می کَلامِ بِجا اُرنِه و می پیر وِرِه دوس دارنِه، و اَما وی وَر اِمی و وی هَمرا زندگی کِمّی.

²⁴ اونیگِه مِنِه دوس نارنِه، می کَلامِ بِجا نیارنِه؛ و هَین کَلام گه اِشنُنِنی میجا نیِه، بَلگی پیری جائِه گه مِنِه بَرِسانیِه.

²⁵ «هَینِنِه وختی شِمارِ بُتِمِه گه حَلا شِمِه هَمرا دَرمِه.

²⁶ ولی هون پِشتیبون یَعنی روح القُدُس گه پیر وِرِه می اِسمی هَمرا رَسانِّه، وی هَمه چیرِه شِمارِ یاد دِنِه و هر چی مِن شِمارِ بُتِمِه رِه شِمِه یاد اُرنِه.

²⁷ شِمِنِه آرامش و سَلامتی بِجا اِلمِه؛ شی آرامش و سَلامتی رِه شِمارِ دِمِه. اونچی مِن شِمارِ دِمِه، نا اونجوریِه گه دِنیا شِمارِ دِنِه. شِمِه دِل پَریشون نَووئِه و نِلین شِمِه دِل تَرس دَکِفِه.

²⁸ بِشنُسِنی گه شِمارِ بُتِمِه ”مِن شومِه ولی اَی هَم شِمِه وَر اِمِه.“ اگه مِنِه دوس داشتِنی، می هَمرا خِشالی کِردِنی، هَینِسه گه پیری وَر شومِه، چون پیر میجا گَت تَرِ.

²⁹ اِسا هَینِه پِش از هینگِه اِتِّفاق دَکِفِه شِمارِ بُتِمِه تا وختی اِتِّفاق دَکِتِه ایمون بیارین.

³⁰ دِ خِیلی وَخت نَمونِسِه گه شِمِه هَمرا گَب بَزِنِم، چون هَین دِنیایی رَئیس گه شیطانِ دِ اِنِه. وی می سَر هیچ اِدِّعایی نارنِه؛

³¹ ولی مِن کاری رِه کِمِّه گه پیر مِنِه دَستور هادا، تا دِنیا دِنِّه گه پیرِ دوس دارمِه. پِرِسین، هَیجِه ای جا بوریم.