یعقوبِ نامه 1 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی

¹ یعقوبی جا، خِدا و عیسی مَسیحِ خِداوندی نوکر، دِوازدَه قبیله ای سِه گه جاهای دییَر پَخش و پَلانِه. سَلام!

شِمِه ایمونی آزمود

² می بِرارِن، هر وَخت جورواجورِ آزمودهایی دِلِه دَکِتِنی، اونانِه کُلاََ خِشالی دِنّین!

³ چون دِنِّنی گه وختی شِمِه ایمون آزمود بَوو، استقامت به بار اُرنِه.

⁴ ولی بِلین استقامت شی کارِ تُوم هاکِنِه تا بی عیب و کامل بَووئین و هیچی کَم نارین.

⁵ اگه کَسی شِمِه میِن حِکمت نارنِه، اونِه خِدایی جا بَخواد، هَمون خِدایی گه بدون سَراکو و دَس و دِلبازی ای هَمرا هَمِرِه بَخشِنِه، و وِرِه دِنِه.

⁶ ولی ایمونی هَمرا دَرخواس هاکِنِه و بدون هَینگه شَک هاکِنِه، چون کسی گه شَک کِنِّه، هِتی دَریایی موجی تَرائِه گه وا وِرِه وَرنِه و هر سَمتی سِه کَشانِّه.

⁷ هَینجور آدَم نِنِه خیال هاکِنِه گه خِداوندی جا یَچی گیرنِه،

⁸ چون وی دِ دِلِ آدمِ و شی دِشتِه راهایی دِلِه ثابِت نیِه.

⁹ فَقیرِ بِرار شی سَربِلَندی ای گه دارنِه رِه اِفتخار هاکِنِه،

¹⁰ و پولدار شی فروتنی رِه اِفتخار هاکِنِه، چون هِتی واشی گُلی تَرا از بِین شونِه.

¹¹ هَمونجور گه خِرشید شی گرمایی هَمرا دَر اِنِه و واشِ خِشک کِنِّه و وی گُل کَلِنِه و وی قَشنگی از بِین شونِه، پولدارِ آدَم هَم شی کسب و کاری دِلِه از بِین شونِه.

¹² خِش بِحالِ اونیگه آزمودی باری بِن استقامتی هَمرا اِسِّنِه، چون وختی آزمودی دِلِه اِستقامتی هَمرا هِرسِه، وی، زندگی ای تاجِ گیرنِه، هون تاجی گه خِدا شی دوسدارِنِه وَعدِه هادا.

¹³ هیچکس وختی وَسوَسِه وونِه، نُئِه: «خِدائِه گه مِنِه وَسوَسِه کِنِّه،» چون خِدا هیچ بَدی ای هَمرا وَسوَسِه نَوونِه و هیچکی رِه هَم وَسوَسِه نَکِنِّه.

¹⁴ ولی وختی یَنَفَر وَسوَسِه وونِه، شِه وی هَوا و هَوَسِ گه وِرِه گول زَنِّه و تَلِه دیم دِنِه.

¹⁵ اَزما وختی هَوا و هَوَس حامِلِه بَوو، گِناه رِه زِینِه، و گِناه وختی کامِلاََ بالِغ بَوِه، مرگ بار اُرنِه.

¹⁶ می عزیزِ بِرارِن، گول نَخارین!

¹⁷ هر خِبِ هَدیِه و هر کامِلِ هَدیِه آسِمونی جائِه، نوریشونی پیری طرفی جا اِنِه گه وی دِلِه هیچ تغییری دَنیِه، و نا هیچ سایه ای گه تغییری جا به وجود بیمو وو.

¹⁸ وی شی اِراده ای هَمرا اَمارِه حَیقَتِ کَلامی هَمرا به وجود بیاردِه، تا اَما هِتی وی مَخلوقاتی نوبَر ووئیم.

کَلامی بِشنُسَن و بِجا بیاردَن

¹⁹ می عَزیزِ بِرارِن، هَینِه دِنّین: هر‌ کی وِنِه بِشنُسَنی دِلِه تِن، بُتَنی دِلِه یَواش و عَصبانی بَووئَنی دِلِه یَواش ووئِه!

²⁰ چون آدَمی ای خَشم هون صالحی ای گه خِدا خواینِه رِه بار نیارنِه.

²¹ پَس هر جور فاسدی و هر شِرارَتِ شیجا دور هاکِنین، و فروتنی ای هَمرا، کَلامی رِه گه خِدا شِمِه دِلی دِلِه دَکاشتِه و بَتِنِّه شِمِه جانِ نِجات هادِه رِه، قَبول هاکِنین.

²² ولی خِدایی کَلامِ بِجا بیارین، نا فقط اونِه بِشنُئین؛ شِرِه گول نَزِنین!

²³ چون اگه کسی خِدایی کَلامِ بِشنُئِه ولی اونِه بِجا نیارِه، هِتی یَنَفَرِ مونِّه گه شی دیمِ آینِه ای دِلِه اِشِنِه.

²⁴ چون شِرِه اونی دِلِه وینِّه، تا اونی جا دور وونِه، دَرجا شی یادی جا وَرنِه گه وی دیم چِتی وِه.

²⁵ ولی اونیگه کامِلِ شریعت، گه آزادی ای شریعت هَسِّه رِه اِشِنِه و اونی دِلِه استقامت کِنِّه، و اِشنُنِه و یاد نَکِنِّه، بَلگی اونِه بِجا اُرنِه، وی، شی کاری دِلِه بَرکت گیرنِه.

²⁶ اگه کسی گِمون هاکِنِه گه دیندارِ، و شی زِوونی دَمِ نَیرِه، ولی شی دِلِ گول بَزِنِه، وی دین اِرزِشی نارنِه.

²⁷ پاک و بی‌لَکِّه دینداری اَمِه پیر خِدایی نَظر هَینِه گه یَتیمِن و بیوه‌زناکِنِنی دَسِ مِصیبتی موقِه بَیریم، و شِرِه هَین فاسِدِ دِنیایی جا دور داریم.