غَلاطیان 4 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربیریک ریکا و وارثین 1 می گَب هَینِه: تا موقِه ای گه وارث وَچِئه، هر چَن هَمه چی ای صاحاب ووئِه، نوکَری هَمرا فرقی نارنِه، 2 و تا موقِه ای گه وی پیر تعیین هاکِردِه سَرپرسِن و وَکیل وَصیِنی دَسِ بِن دَرِه. 3 اَمِه خَوَری هَم هَینجورِ: تا موقِه ای گه وَچِه وِمی، هَین دِنیایی قانونایی نوکر وِمی. 4 ولی موقه ای گه هون تعیین بَوِه وخت کامِلاً بَرسِه، خِدا شی ریکارِه بَرِسانیِه گه یَتِه زَنایی جا بَزا بَوِه و شَریعتی بِن دِنیا بیمو، 5 تا اونانیگه شریعَتی بِن دَوِنِه رِه آزاد هاکِنِه، و هَینجوری اَما ریک ریکائی مقامی دِلِه فرزند خوندگی ای حَق، اَمِه نصیب بَوو. 6 پَس چونگه شِما وَچیلِنی، خِدا شی ریکائی روحِ اَمِه دِلی دِلِه بِشتِه گه داد زَنِّه «اَبّا، اِی پیر!» 7 پس تو دِ نوکر نیئی، بَلگی ریکائی؛ و اگه ریکائی خِدا تِرِه وارِث هاکِردِه. پولسی نِگرونی غلاطیِنی سِه 8 پِشتر موقِه ای گه خِدارِه نِشناسی وِنی، یَه چیایی نوکر وِنی گه حَیقَتاً خِدایِن نینِه. 9 ولی اَلَن خِدارِه اِشناسنِنی، یا بهترِ بُئِم خِدا شِمارِ اِشناسِنِه، چِتیِه گه یَکَش دییَر هَین دِنیایی سِس و بی اِرزِشِ قانونایی سَمت گِردِنِنی، خواینِنی یَکَش دییَر اونانی سِه نوکری هاکِنین؟ 10 روزا و ماها و فَصلا و سالا رِه دارِنی! 11 تَرسِمِه نَکِنِه زَحمتی گه شِمِنِه بَکِشیمِه بیخدی ووئه. 12 اِی بِرارِن، شِمِه جا خواهش کِمِّه گه هِتی می تَرا بَووئین، چون مِنَم هِتی شِمِه تَرا بَوِمِه. شِما می حَق هیچ بَدی ای نَکِردِنی. 13 هَمونجور گه دِنِنی، هون مریضی ای خاطری گه می تَنی دِلِه دَوِه، اَوّل، اِنجیلی پیغمِ شِمارِ موعظه هاکِردمِه. 14 و هر چَن می وضع و اوضاع شِمِنِه یَتِه آزمود وِه، مِنِه بی حرمت و کِچیک نَکِردنی، بَلگی مِنِه هِتی خِدایی فرشته ای تَرا قَبول هاکِردِنی، اِنگار گه مسیحِ عیسی رِه، قَبول کِنِنی. زندگی خِدایی روحی هَمرا 15 پَس شِمِه ذوق و شوق چی بَوِه؟ چون بَتِمِّه شهادت هادِم گه اگه بَتِنِّسِنی، حتّی شی چِشِ هَم دیرگا اُردِنی و مِنِه داوِنی. 16 پس اِسا چونگه حَیقَتِ شِمارِ گِمِه شِمِه دِشمَن بَوِمِه؟ 17 اونان شِمِنِه غیرت دارِنِه، ولی نا خِبِ نیّتی هَمرا. اونان خواینِنِه شِمارِ سیوا هاکِنِن تا وِشونی سِه غیرت دارین. 18 خِبِ گه غیرت دارین، به‌شرطی گه خِبِ نیَّتی هَمرا ووئِه و هَمِش دَوو، نا فقط موقِه ای گه مِن شِمِه هَمرا دَرمِه. 19 می عزیزِ وَچیلِه، گه اَی هَم شِمِسِه بَزائَنی دردِ دارمِه تا هون موقِه گه مَسیح شِمِه دِلِه شکل بَیرِه، 20 کاشکی اَلَن شِمِه وَر دَوِمِه تا یَجور دییَر گَب بَزِنِم، چون شِمِه خَوَری مات و مبهوتمِه. هاجر و سارا 21 شِما گه خواینِنی شریعَتی بِن دَووئین، مِنِه بُئین، مَگِه اونچی گه شریعَت گِنِه رِه گوش نَدِنِنی؟ 22 چون توراتی کیتابی دِلِه بَنوِشت بَوِه گه ابراهیم دِتا ریکا داشتِه، یَتِه کِلفَتی جا و یَت دییَر آزادِ زَنایی جا. 23 ولی کِلفتی ریکا طبقِ جسم دِنیا بیمو؛ با هَینگه، آزادِ زَنایی ریکائی دِنیا بیموئَن، طبقِ وَعدِه وِه. 24 هَینِه بِشِنِه یَتِه مَثلی تَرا بُتَن. هَین دِتا زَنا، دِتا عهدنِه. یَتِه سینایی کوهی جائه گه وچیلِه ای نوکری ای سِه دِنیا اُرنِه: وی هاجرِ. 25 اِسا هاجر سینایی کوهِ، عربی دیاری دِلِه، اورشلیمی شهری هَمرا گه اَلَن دَرِه برابری کِنِّه، چون شی وَچیلِه ای هَمرا نوکری ای دِلِه دَرِه. 26 ولی بالا اورشَلیم آزاد هَسِّه، گه اَما هَمه ای مارِ. 27 چونگه اِشعیای پِیغمبری کیتابی دِلِه بَنوِشت بَوِه: «اِی نازا گه نَزائی، خِشالی هاکِن؛ اِی گه بَزائَنی دردِ نَکِشی ای، خِشالی هاکِن و داد بَزِن؛ چون بی کَسِ زَنایی وَچیلِه شی دارِ زَنایی وَچیلِه ای جا ویشتَر وونِنِه.» 28 ولی شِما، اِی بِرارِن، هِتی اِسحاقی تَرا وَعده ای وَچیلِنی. 29 ولی هَمونجور گه هون موقِه ریکائی گه طبقِ جسم دِنیا بیمو وِه، اونیگه طبقِ خِدایی روح دِنیا بیمو رِه، اذیت و آزار کِردِه. اَلَنم هَینجورِ. 30 ولی تورات چی گِنِه؟ «کِلفَت و وی ریکارِه دیرگا هاکِن، چون کِلفتی ریکا، آزادِ زَنایی ریکائی تَرا، اِرث نَوِرنِه.» 31 پَس، اِی بِرارِن، اَما کِلفتی وَچیلِه نیمی، بَلگی آزادِ زَنایی جامی. |
@ 2024 Korpu Company