دوم تیموتائوس 2 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی

مسیحی خِبِ سرباز

¹ پَس تو می وَچِه، هون فیضی هَمرا گه مَسیحْ عیسایی دِلِه دَرِه قوی بَواش،

² و هون چیایی گه خِیلی شاهِدنی وَر میجا بِشنُسی رِه، وفادارِ آدمنِ بسپار گه بَتِنِّنی بَقیِه رِه هَم یاد هادین.

³ هِتی مَسیحْ عیسایی خِبِ سربازی تَرا، عذابایی دِلِه شریک واش.

⁴ هیچ سَربازی، شی خِدمتی موقِه، شِرِه شی زندگی ای کارایی گِرِفتار نَکِنِه، چونگه خواینِه اونیگه وِرِه خِدمتی سَر بِشتِه رِه، راضی هاکِنِه.

⁵ یَتِه پَهلِوونِ تاج نَدِنِنِه، مَگِه هَینگه طبقِ مِسابِقه ای قَوانین عمل هاکِنِه.

⁶ هون کِشاورز گه سخت کار کِنِّه، وِنِه اَوَّلین نفری ووئه گه شی مَحصولی جا بَهرِه بَوِرِه.

⁷ اونچی گه گِمِه رِه فکر هاکِن، چون خِداوند هر چی ای دِلِه تِرِه فهم دِنِه.

⁸ عیسی مَسیحِ شی یاد بیار گه داوودی نَسلی جا وِه و مِردِگونی جا زینِّه بَوِه؛ اِنجیلی گه مِن موعظه کِمِّه هَینِه،

⁹ هینِسِئه گه هِتی یَتِه جِنایتکاری تَرا زنجیلی دِلِه دَرمِه و دِ عذاب کَشِمِه، ولی خِدایی کلام زنجیلی دِلِه دَنیِه.

¹⁰ هینِسِه مِن انتخاب بَوِه ایشونی خاطری هَمه چیِه طاقت اُرمِه تا هونانَم هون نجاتی گه مَسیحْ عیسایی دِلِه دَرِه رِه، اَبَدی جلالی هَمرا بِدَس بیارِن.

¹¹ وونِه هَین گَبِ کامِلاً اطمینان هاکِردَن گه: اگه وی هَمرا بَمِردِمی، وی هَمرا زندگی هَم کِمّی

¹² اگه طاقت بیاریم، وی هَمرا سلطنت هَم کِمّی. اگه وِرِه هَشا بَکِشیم، وی هَم اَمارِه هَشا کَشِنِه.

¹³ اگه بی‌وفا بَووئیم، وی وفادار مونِّه، چون نَتنِّه شِرِه هَشا بَکِشِه.

¹⁴ هَین چیارِه وِشونی یاد بیار و خِدایی پِش وِشونِه سِفارِش هاکِن گه کلماتی سَر دعوا مِرافِه نَکِنن، گه فایدِه نارنِه، بلگی فقط باعث وونِه اونانیگه اِشنُنِنِه از راه به بدر بَوون.

¹⁵ تقلّا هاکِن گه خِدایی وَر مقبول ووئی، هِتی یَتِه کارگری تَرا گه خِجالت نَکِشِنِه و حَیقَتی کلامِ دِرس بِکار وَرنِه.

¹⁶ ولی دِنیایی مِفتِ گَبایی جا دوری هاکِن، چون مردِنِ ویشتَر و ویشتَر بی‌دینی ای سمت کَشانِّه.

¹⁷ و هَینجور آدمایی گَب هِتی جُذامی تَرا هَمه جا پَخش وونِه. هیمِنائوس و فیلیتوس هَین دَسِه ای جانِه،

¹⁸ گه حَیقَتی جا دَگِرِسِنِه و گِنِنِه هون روز گه مِردگون زینِّه وونِنِه هَمین اَلَنِ، و هَینجوری بعضیایی ایمونِه از بِین وَرِنِه.

¹⁹ با هَین وجود، هون مِحکَمِ پِی گه خِدا بِشتِه، پابرجائه و هَینی هَمرا مِهر بَوِه گه: «خِداوَند شی آدَمِنِ اِشناسِنِه،» و «هر‌ کی گه خِداوندی اِسمِ اِقرار هاکِنِه، وِنِه نادِرسی ای جا دوری هاکِنِه.»

²⁰ یَتِه گَتِه خِنِه ای دِلِه، فقط طِلا و نِقرِه ظَرفا دَنیِه، بَلگی چُویی و گِلی هَم دَرِه؛ بعضی از اونِن مِهِمِ کارایی سِه بکار اِنِه و بعضیا هَم دَمِ دَسی ای سِه.

²¹ پَس اگه ینفر شِرِه هَین چیایی جا پاک هاکِنِه، ظرفیه گه مِهِمِ کارایی سِه استفاده وونِه، مِقَدَّس و مفیدِ ظَرف صابخِنه ای سِه و هر خِبِ کاری سِه آمادِئه.

²² پس جَوونی ای هوا و هوسی جا فِرار هاکِن، و وِشونی هَمرا گه پاکِ دِلی هَمرا خِداوَندِ خُونِنِه، صالحی و ایمون و مِحبت و صِلح و سلامتی ای دمال دَواش.

²³ هون بحثایی گه نادونی و نِفهمی ای جا هَسِّه دوری هاکِن، چون دِنّی گه دعوا مرافِه ای باعِث وونِه.

²⁴ خِداوندی نوکر نِنِه دعوا مِرافِه هاکِنِه، بَلگی وِنِه هَمه ای هَمرا مِهرَوون ووئِه، و بَتِنِّه تعلیم هاده و بدیهایی پِش صبری هَمرا طاقت بیارِه.

²⁵ وِنِه اونانیگه مِخالِفِنِ رِه نرمی ای هَمرا اصلاح هاکِنِه، شاید خِدا وِشونِه توبِه عَطا هاکِنِه تا حیقَتِ بِشناسِن

²⁶ و سَریساب بَوون، و اِبلیسی تَله ای جا فِرار هاکِنِن، چون اونی گرفتار وِنِه تا وی خواسِّه رِه بِجا بیارِن.