اوّل تِسالونیکیان 3 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی

¹ پس چون دِ نَتِنِسمی طاقت بیاریم، راضی بَوِمی گه اَمارِه آتِنی شهری دِلِه تَنیا بِلَن.

² اَما تیموتائوسِ گه اَمِه بِرار و خِدایی همکار مسیحی اِنجیلی کاری دِلِه دَرِه رِه، شِمِه وَر بَرسانیمی تا شِمارِ شِمِه ایمونی دِلِه تَقویت و تشویق هاکِنِه،

³ تا هیچکَس هَین سَختیهایی سِه سِس نَوو، چون شِما شِه خِب دِنِنی گه اَما هَینِسه تعیین بَوِمی.

⁴ چون موقِه ای گه شِمِه هَمرا دَوِمی، پِشتَر شمارِ بُتِمی گه وِنِه سختی بَکشیم، هَمونجور گه دِنِنی، هینجورَم بَوِه.

⁵ هَینِسه، چون دِ نَتِنسمِه طاقت بیارِم، تیموتائوسِ راهی هاکِردِمِه تا شِمِه ایمونی جا باخَوَر بَووم، چون اونی تَرسِ داشتِمِه گه هون وَسوسِه گر یَعنی اِبلیس یَجوری شِمارِ وَسوسِه هاکِرد وو، و اَمِه زَحمت هَدر بُورد وو.

تیموتائوسی خَوَر گه دِلگرمی دِنِه

⁶ ولی اِسا گه تیموتائوس شِمِه وَری جا اَمِه وَر دَگِرسِه و شِمِه ایمون و مِحبتی جا اَمِنِه خِبِ خَوَر بیاردِه، و خَوَر هادا گه شِما هَمِش اَمِه جا خِبی ای هَمرا یاد کِنِنی و اَمِه بَئیَنی سِه ذوق دارِنی، هَمونجور گه اَما هَم شِمِه بَئیَنی سِه ذوق دارمی.

⁷ اِی بِرارِن، هَینِسه دِشتِه اَمِه سختیا و مِصیبتایی دِلِه، شِمِه جا و شِمِه ایمونی طریق تَسلّی بَیتِمی.

⁸ چون، اِسا زندگی کِمّی اگه شِما خِداوندی دِلِه قائِم هِرِسین.

⁹ چون هَین هَمه خِشالی ای گه شِمِه خاطری اَمِه خِداوندی حضور اَمِه نصیب بَوِه، چِتی بَتِمّی خِدارِه شِکر هاکِنیم؟

¹⁰ هَمونجور گه اَما شُو و روز دِل و جانی هَمرا دِعا کِمّی تا شِمارِ رو در رو بَوینیم و هر کَم و کسری گه شِمِه ایمونی دِلِه دَرِه رِه، برطرف هاکِنیم.

¹¹ اِسا اَمِه پیر، شِه خِدا، و اَمِه خِداوند عیسی، اَمِه راهِ شِمِه سَمت بَکِشانِه.

¹² و هَمونجور گه اَمِه مِحبت شِمارِ ویشتَر وونِه، خِداوَند شِمِه مِحبتِ، هَمدیَر و دِشتِه مَردِنی سِه زیاد و سَرمشت هاکِنِه.

¹³ و شِمِه دِلِ پایدار هاکِنِه، تا هون موقِه گه اَمِه خِداوند عیسی شی دِشتِه مِقدَّسینی هَمرا اِنِه، اَمِه خِدا، آسمونی پیری حِضور بی عیب و مِقدّس ووئین.