اول پِطرُس 2 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی

یَتِه زینِّه سنگ و مِقدَّسِ مَردِن

¹ پَس هر جور بَدی، و هر جور حیله و دُرویی و حَسودی، و هر جور تِهمَتِ شیجا دور هاکِنین

² و هِتی زِلاغ وَچیلِه ای تَرا، روحانی پاکِ شیری ذوقِ دارین تا اونی طریق نِجاتی دِلِه رشد هاکِنین،

³ اگه راساسی، مِزِه هاکِردنی گه خِداوَند خِبِ.

⁴ وی نَزیک بَووئنی هَمرا، یَعنی هون زینِّه سنگ گه مَردِن هونِه دیم بَدانِه، ولی خِدایی وَر انتِخاب بَوِه و باارزِشِ،

⁵ شِما شِه هَم هِتی زینِّه سَنگهایی تَرانی، گه یَتِه روحانی عمارَت شِمِه جا بَسات وونِه تا مقدَّسِ کاهِنِنی تَرا ووئین تا عیسی مَسیحی طریقی جا، روحانی قِروونی ها گه خِدا هونِنِه قَبول کِنِّه پیشکش هاکِنین.

⁶ چون اِشعیای پیغمبری کیتابی دِلِه بیمو گه: «اِسا صَهیونی کوهی دِلِه سَنگی اِلمِه، انتخاب بَوِه و بااِرزشِ بَنایی اصلی سَنگ؛ هر کس گه وِرِه ایمون بیارِه شرمنده نَوونِه.»

⁷ پس هَین، شِمِنِه گه ایمون بیاردنی حِرمتِ؛ ولی اونانیگه ایمون نیاردِنِه ای سِه، «هون سَنگیِه گه بَنّائیشون دیم بَدانِه بَنایی اَصلی ترین سَنگ بَوِه،»

⁸ و هَم، اشعیای کیتابی دِلِه بَنوِشت بَوِه «یَتِه سَنگ گه دیم بَخاردنی باعث بَوو، و یَتِه کِر گه دیم بَخاردنی باعث بَوو.» وِشون دیم خارِنِه چون خِدایی کلامی جا اطاعت نَکِنِنِه، هَمونجور گه هَین کاری سِه تعیین بَوِنِه.

⁹ ولی شِما انتِخاب بَوِه نَسل و کاهنِنی هَسِّنی گه شاهانِه کاهنی کِنِنی، شِما مِقدَّس مِلَّت و مَردنی هَسنی گه خِدایی مِلکِنی، تا وی عالی صِفاتِ اعلام هاکِنین گه شِمارِ تاریکی ای جا شی عجیبِ نوری سِه بَخونِسِه.

¹⁰ پِشتر قومی نَوِنی، ولی اَلَن خِدایی قومِنی؛ یه موقِه خِدایی رَحمَتی جا محروم وِنی، ولی اَلَن خِدایی رَحمَتِ بَیتِنی.

¹¹ اِی عَزیزِن، شِمِه جا گه هَین دِنیایی دِلِه مِسافر و غریبِنی خواهش کِمِّه گه جسمی هوا و هوسی جا گه شِمِه روحی علِیه دِ جنگ کِنِنِه، دوری هاکِنین.

¹² بی‌ایمونِنی میِن شِمِه کِرد و کار مِحترم ووئِه تا اونانیگه شِمِه علِیه گب زَنِنِه گه شِمِه اعمال بَدِ، شِمِه خِبِ کاری هارشینی هَمرا، خِدارِه هون روزی دِلِه گه ویمّی، پرسِش هاکِنَن.

صاب مَنصَبِنی جا اطاعت هاکِردَن

¹³ خِداوندی خاطری، هر صاب مَنصَبی جا گه آدمنی میِن تعیین بَوِه، اطاعت هاکِنین، خواینِه پادشاه ووئه گه هَمه ای جا سَرترِه،

¹⁴ یا فرموندارِن گه وی مأمورنِه تا آدَمنی گه بَدِ کارا کِنِنِه رِه مِجازات هاکِنِن و آدمنی گه خِبِ کارا کِنِنِه رِه تحسین هاکِنِن.

¹⁵ چون خِدایی خواسِّه هَینِه گه شی خِبی هاکردنی هَمرا، نادونِ مَردِنی احمقانِه گَبی دَمِ بَیرین.

¹⁶ هِتی آزادِ مَردنی تَرا زندگی هاکِنین، ولی شی آزادی رِه یَتِه سَرپوش شرارتی سِه نَکِنین، بَلگی هِتی خِدایی نوکَرِنی تَرا زندگی هاکِنین.

¹⁷ هَمه رِه حِرمَت بِلین، بِرارِنِ مِحبت هاکِنین، خِداترس ووئین و پادشاهِ اِحتِرام بِلین.

¹⁸ اِی نوکَرِن، کامِلِ احترامی هَمرا شی اَربابِنی جا اطاعت هاکِنین، نا فقط هون اَربابنی هَمرا گه خِب و مِلایم هَسِّنِه، بَلگی بی انصافِ اَربابِنی هَمرا هَم همینجور.

¹⁹ چون یَتِه کاریه گه فیضی جا پِرِ، گه اونیگه خِدارِه چِش دارنِه، وختی گه ناحَقِ رَنج بَکِشِه، بی انصافی رِه تَحمِل هاکِنِه.

²⁰ چون شِمِنِه چی فایده ای دارنِه وختی گه شِما گِناه کِنِنی و تنبیه وونِنی و تَحمِل کِنِنی؟ ولی اگه خِبی هاکِنین و وی عَوض رنج بَوینین و تَحمِل هاکِنین، هَین کار یَتِه کاریِه گه خِدایی نظر فیضی جا پِرِ.

²¹ چون، شِما هینسِه بَخونِس بَوِنی، چون مَسیح هَم شِمِه خاطری عذاب بَکِشیِه و شِمِنِه یَتِه سَرمَخش بِشتِه تا هون راهی گه وی بوردِه، شِما هَم بورین.

²² «وی هیچ گِناهی نَکِردِه، و وی دِهنی دِلِه هیچ حیله ای بَنگیت نَوِه.»

²³ وختی وِرِه فاش هادانِه، فاشی هَمرا جِواب نَدا؛ و هون موقِه گه رنج بَکِشیِه، تَهدید نَکِردِه، بَلگی شِرِه خِدایی دَس، گه عادِلِ داورِ بِسپارِسِه.

²⁴ مسیح شِه اَمِه گِناهنِ شی تَنی دِلِه صَلیبی سَر دوش بَکِشیِه، تا اَما گِناهی سِه بَمیریم و صالِحی ای سِه زندگی هاکِنیم، وی زَخمهایی هَمرا شَفا بَیتِنی.

²⁵ چون شِما هِتی گِسنِنی تَرا وِنی گه شی راهِ گِم هاکِرد وِنی، ولی اِسا چَپون و شی جانهایی ناظری سَمت دَگرِسنی.