اوّلین نامِه قُرنتیانی سِه 5 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی

بی عفتی کلیسایی دِلِه

¹ راستی خَوَر بَرِسیِه گه شِمِه میِن بی عفتی دَرِه، هون هَم جوریگه حتّی بِت پَرَسِن هَم نَتِنِّنِه اونِه تحمِل هاکِنَن. چون بِشنُسِمِه یَتِه مَردی شی کِچیک ماری هَمرا دَرِه.

² و شِما فخر کِنِنی! مَگِه نِسِه ماتَم بَیرین؟ اونیگه هَینجور هاکِردِه رِه شی میِنی جا دیرگا هاکِنین.

³ چون هر چَن مِن جِسمی دِلِه اوجِه دَنیمِه، ولی روحی دِلِه شِمِه همرامِه، و اَلَن، هِتی یَنفری تَرا گه اوجِه دَرِه، پِشتر شی قضاوتِ وی خَوَری گه هَین کارِ هاکِردِه اعلام هاکِردمِه.

⁴ وختی شِما خِداوند عیسی مسیحی اِسمی همرا هی وَر جَم وونِنی، و مِن روحی دِلِه شِمِه میِن دَرمِه، خِداوند عیسی مسیحی قِوَّتی هَمرا،

⁵ شِما وِنِه هَین مَردی رِه شِیطانی دَس بِسپارین تا وی جسمی بَکوشتنی هَمرا، وی روح خِداوندْ عیسایی روزی دِلِه نِجات بَیرِه.

⁶ شِمِه افتخار هاکِردَن اَصلاََ دِرِس نیِه. مَگِه نَئونِنی گه اَقّدی خَمیرمایه بَتِنِّه دِشتِه خمیرِ وَر بیارِه؟

⁷ شِرِه کِهنِه خَمیرمایه ای جا پاک هاکِنین تا تازه خمیر ووئین، هَمونجور گه واقعاً هَم فطیرِنی. چون مَسیح، اَمِه پِسخی وَرکا، قِروونی بَوِه.

⁸ پَس بیئین عیدِ نا کِهنِه خَمیرمایه ای هَمرا، یَعنی بدخواهی و شِرارَتی خمیرمایه، بَلگی راسی و حَیقتِ فطیرِ نونی هَمرا جشن بَیریم.

⁹ شی قَبلی نامِه ای دِلِه، شِمِسِه بَنوِشتِمِه گه بی عفتِنی هَمرا رفت و آمد نَکِنین.

¹⁰ ولی اَصلاً می مَنظور هَین نَوِه گه هَین دِنیایی بی عفتِنی هَمرا، حریصِن یا حیلِه گرِن، و بِت پَرَسِنی هَمرا رفت و آمد نَکِنین، چون هینجوری وِیسِه دِنیایی جا دیرگا بورین.

¹¹ ولی اَلَن شِمِسِه نِویسِمِه گه اونی هَمرا گه شِرِه بِرار خُونِّه، ولی بی عفتِ یا حریصِ، بِت پَرَسِ و فاش دِنِه، عرق خوار یا حیلِه گر هَسِّه، رفت و آمد نَکِنین، و هَینجور آدَمی هَمرا حتّی همسِفرِه نَووئین.

¹² چون مِن چیکار دارمِه گه دیرگایی مَردِنی خَوَری قضاوت هاکِنَم. مَگِه قضاوت اونانی خَوَری گه کلیسایی دِلِه دَرِنِه، شِمِه وَظیفِه نیِه؟

¹³ خِدا شِه دیرگایی مَردِنی خَوَری قضاوت کِنِّه. پَس «هون شَرورِ آدَمِ شی میِنی جا دیرگا هاکِنین.»