اوّلین نامِه قُرنتیانی سِه 15 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی

مسیحی زینِّه بَووئَن

¹ اِی بِرارِن، ولی، اَلَن خوایمِه اِنجیلی گه شِمِسِه موعظه هاکِردِمِه رِه شِمِه یاد بیارِم، هَمون اِنجیلی گه قَبول هاکِردِنی و اونی دِلِه قِرص اِسّانی

² و اونی طریق نِجات گیرِنی، اَلبتِه اگه کلامی گه شِمارِ موعظه هاکِردِمِه رِه، قائِم دارین. اگه هینجور نَوو، بیخِدی ایمون بیاردنی.

³ چون مِن مِهمترین چی گه مِنِه بَرِسیِه رِه، شِمِسِه اعلام هاکِردِمِه: هَینگه مَسیح اَمِه گِناهِنی سِه بَمِردِه هَمونجور گه مِقَدّسِ نوِشتِه هایی دِلِه بیمو،

⁴ و هَینگه دَفن بَوِه، و هَینگه سومّین روزی دِلِه مِردگونی جا زینِّه بَوِه هَمونجور گه مِقَدّسِ نِوِشتِه هایی دِلِه بیمو،

⁵ و هَینگه شِرِه کیفای معروف به پطرسِ ظاهر هاکِردِه و اَزما هون دِوازده شاگردی سِه.

⁶ اَزما، یَکش، ویشتَر از پونصد نفر برارِنِ ظاهر بَوِه. وِشونی جا، خِیلیا حَلا زینِّنِه، هر چَن بعضیا بَمِردِنِه.

⁷ اَزما یعقوبی سِه ظاهِر بَوِه و اَزماتر دِشتِه رسولنی سِه،

⁸ و سَرآخَر میسِه هَم، هِتی زِلاق وَچِه ای تَرا گه نارَس دنیا بیمو وو، ظاهِر بَوِه.

⁹ چون مِن رسولِنی میِن کِچیکترینِمِه، و یَذِرِه هَم لایِق نیمِه گه خِدایی رَسول بَخونِس بَووم، چونگه خِدایی کِلیسارِه آزار داوِمِه.

¹⁰ ولی اونیگه اَلَن وینِنی هَسمِه خِدایی فیضی خاطریه، و وی فیض میسِه بی فایده نَوِه. برعکس، مِن دِشتِه وِشونی جا سخت تر کار هاکِردِمِه، ولی نا مِن، بَلگی خِدایی فیضی خاطری گه می هَمرا دَرِه.

¹¹ پس، چی مِن چی وِشون، اَما هینجوری موعظه کِمّی و شِما هَم هینجوری ایمون اُرِنی.

مِردِگونی زینِّه بَووئَن

¹² اِسا، اگه اعلام وونِه گه مَسیح مِردِگونی جا زینِّه بَوِه، چِتیِه گه شِمِه جا بعضیا گِنِنِه مِردِگون زینِّه نَوونِنِه؟

¹³ ولی اگه مِردِگون زینِّه نَوونِنِه، پَس حتّی مَسیح هَم مِردگونی جا زینِّه نَوِه.

¹⁴ و اگه مَسیح مِردگونی جا زینِّه نَوِه، پس هَم اَمِه موعظه هیچِ، هَم شِمِه ایمون هیچِ.

¹⁵ اَما حتّی خِدایی سِه دِردِرو شاهدِن حِساب وومی، چون خِدایی خَوَری شهادت هادامی گه مسیحِ مِردِگونی جا زینِّه هاکِردِه، گه اگه مِردِگون زینِّه نَوونِنِه، پس خِدا وِرِه زینِّه نَکِردِه.

¹⁶ چون اگه مِردِگون زینِّه نَوونِنِه، پَس حتّی مَسیح هَم زینِّه نَوِه.

¹⁷ و اگه مَسیح زینِّه نَوِه، شِمِه ایمون هیچِ و شِما حَلا هَم شی گِناهِنی دِلِه دَرِنی.

¹⁸ پس اونانیگه مسیحِ ایمون داشتِنِه، بَمِردِنِه و هلاک بَوِنِه.

¹⁹ اگه فقط هَین زندگی ای دِلِه مسیحِ اِمید دارمی، اَما دِشتِه دییَر آدَمِنی جا بَدبَخت تَرمی.

²⁰ ولی حَیقتاً مسیح مِردگونی جا زینِّه بَوِه و اوَّلین نَفریه گه مِردِگونی جا زینِّه بَوِه.

²¹ چون هَمونجور گه بَمردَن یَتِه آدَمی طریقی جا بیمو، مِردگونی زینِّه بَووئَن هَم یَتِه آدَمی طریقی جا اِنِه.

²² چون هَمونجور گه هَمه آدَمی دِلِه میرِنِه، هَمه مسیحی دِلِه هَم زینِّه وونِنِه.

²³ ولی هر کی شی نوبِه: اَوَّل مَسیح گه نوبَر وِه؛ و اَزما، اونانیگه وی بیموئَنی موقِه، مَسیحی سِه هَسّنِه.

²⁴ اَزما آخَرِ زَمون رَسِنِه. همون موقِه گه پادشاهی رِه خِدای پیری دَس اِسپارنِه. یَعنی هون موقِه گه هر حکومت و هر اقتدار و هر قِدرتی رِه نابود هاکِنِه.

²⁵ چون وی وِنِه تا وختی گه دِشتِه شی دِشمَنِنِ شی لینگی بِن بِلِه، سلطنت هاکِنِه.

²⁶ مرگ، آخرین دِشمنیِه گه وِنِه از بِین بورِه.

²⁷ چون خِدا «هَمه چیرِه وی مِطیع و وی لینگی بِن بِشتِه.» ولی وختی گِنِه ’هَمه چی‘ وی مِطیع و وی لینگی بِن دَرِه، معلومِه گه شِه خِدا اونگه هَمه چیرِه مِطیع و مسیحی لینگی بِن بِشتِه رِه، شامِل نَوونِه.

²⁸ وختی گه هَمه وی مِطیع بَوِنِه، هون موقِه شِه ریکا هَم اونی مِطیع وونِه گه هَمه چیرِه وی مِطیع و وی لینگی بِن بِشتِه، تا خِدا کُل در کُل ووئِه.

²⁹ و گرنه، مَردنی منظور غسلِ تعمیدی گه مِردِگونی نیابتی جا ووئه چیِه؟ اگه اَصلاً مِردِگون زینِّه نَوونِنِه، چه مَردِن وِشونی نیابتی جا تعمید گیرِنِه؟

³⁰ چه هر ساعت اَما شی جانِ خطر اِنگِمی؟

³¹ بِرارِن افتخاری گه اَمِه خِداوند مَسیحْ عیسایی دِلِه شِمِه خَوَری دارمِه رِه قَسَم گه مِن هر روز دِ میرمِه.

³² اگه مِن اَفِسُسی شهری آدمنی هَمرا گه هِتی وحشی حیوونِنی تَرانِه، جنگ هاکِردِمِه، میسِه چی سودی داشتِه؟ آدمی ای دید گَب زَمِّه، اگه مِردگون زینِّه نَوونِنِه، «بیئِین بَخاریم و بَنوشیم چون فَردا میرمی.»

³³ گول نَخارین: «بَدِ همنشین، خِبِ اخلاقِ خراب کِنِّه.»

³⁴ هَین بیخِدی گَبایی گه اونی جا مَس بَوِنی، سریساب بَووئین و دِ گِناه هاکِردنی دِمال دَنیووئین؛ چون بعضیا دَرِنِه گه خِدارِه نِشناسِنِنِه. هَینِه گِمِه تا شَرمَندِه بَووئین.

تَنی گه زینِّئه

³⁵ ولی یَنَفَر پرسِنِه: «مِردِگون چِتی زینِّه وونِنِه و چیجور تَنی هَمرا اِنِنِه؟»

³⁶ اِی نادونِ آدَم! اونچی کارنی، تا نَمیرِه زینِّه نَوونِه.

³⁷ و اونچی گه تو کارنی، هون تَنی گه وِنِه ووئه، نیِه، بَلگی فقط یَتِه تیمِ، چی گَنِّم ووئه چی یَت دییَر تیم.

³⁸ ولی خِدا هون تیمی سِه تَنی گه شِه انتخاب هاکردِه رِه دِنِه، و هر جور تیمِ، شِه ویجوری تَرا تَن دِنِه.

³⁹ چونگه دِشتِه تنیشون یَجور نینِه.آدمِن یَجور تَن دارِنِه، حیوونِن یَجور دییَر، و پَرندِه ایشون یَجور دییَر؛ مائی ایشون هَم یَجور دییَر تَن دارِنِه.

⁴⁰ آسمونی تَنیشون و زَمینی تَنیشون وِجود دارنِه. ولی آسِمونی تَنیشونی جَلال یَجورِ و زَمینی تَنیشونی جَلال یَجور دییَر.

⁴¹ خِرشید شِه شی جلالِ دارنِه، ماه شِه شی جلال، و سِتارِه ایشون هَم شِه شی جَلالِ دارِنِه؛ چون هر سِتارِه ای جَلال، یَت دییَر سِتاره ای جَلالی هَمرا فَرق دارنِه.

⁴² مِردگونی زینِّه بَووئَنی خَوَری هَم هَینجورِ. اونچی دَکاشت وونِه، از بِین شونِه؛ اونچی زینِّه وونِه، از بِین نَشونِه.

⁴³ ذلّتی دِلِه دَکاشت وونِه، عزّتی دِلِه اِرِسِنِه. ضَعفی دِلِه دَکاشت وونِه، قِوّتی دِلِه اِرِسِنِه.

⁴⁴ جسمانی تَن دَکاشت وونِه، روحانی تَن اِرِسِنِه. اگه جسمانی تَن دَرِه روحانی تَن هَم دَرِه.

⁴⁵ هَمونجور گه توراتی دِلِه بَنوِشت بَوِه: «اوَّلین اِنسون، یَعنی آدَم، زینِّه موجود بَوِه»؛ آخرین آدَم، روحی بَوِه گه زندگی دِنِه.

⁴⁶ ولی اوّل روحانی نیمو بَلگی جسمانی بیمو، اَزما روحانی.

⁴⁷ اوّلین اِنسون زمین و خاکی جا وِه؛ دِوّمین اِنسون آسِمونی جا هَسِّه.

⁴⁸ هَمونجور گه خاکی اِنسون دَرِه، اونانیگه خاکی جا هَسّنِه همونجورینِه. هَمونجور گه آسِمونی اِنسون دَرِه، اونانیگه آسمونی جا هَسِّنِه همونجورینِه.

⁴⁹ و هَمونجور گه خاکی اِنسونی شِکل بَوِمی، آسِمونی اِنسونی شِکل هَم وومی.

⁵⁰ اِی بِرارِن، هَینِه شِمارِ گِمِه گه جسم و خون نَتِنِّه خِدایی پادشاهی ای وارث بَوو و اونچی گه از بِین شونِه، نَتِنِّه اونچی گه از بِین نَشونِه ای وارث بَوو.

⁵¹ گوش هادین! یَتِه رازِ شِمارِ گِمِه: اَما هَمه نَمیرمی بَلگی هَمه تبدیل وومی.

⁵² یَه لَحظه و یَتِه چِش بِهم بَزوئَنی اَنّا، همون موقِه گه آخرین شیپور بَزِه وونِه. وختی شیپوری صدا در اِنِه، مِردِگون زینِّه وونِنِه و دِ از بِین نَشونِنِه، و اَما تبدیل وومی.

⁵³ چون هَین تَن گه از بِین شونِه وِنِه هون تَنی گه از بِین نَشونِه رِه دَکِنِه و هَین تَنی گه فانیِه وِنِه هون تَنی گه فانی نیِه رِه دَکِنِه.

⁵⁴ وختی هَین تَن گه از بِین شونِه، هون تَنی گه از بِین نَشونِه رِه دَکِنِه و هَین تَن گه فانیه هون تَنی گه فانی نیِه رِه دَکِنِه، هون موقِه اشعیای پِیغمبری نوشتِه حَیقت رَسِنِه گه گِنِه: «پیروزی، مرگِ بَل دِنِه.»

⁵⁵ «اِی مرگ، تی پیروزی کِجِه دَرِه؟ و اِی مرگ، تی نیش کِجِه دَرِه؟»

⁵⁶ مرگی نیش گِناهه و گِناهی قِوَّت، شریعَتِ.

⁵⁷ ولی خِدارِه شِکر گه اَمِه خِداوند عیسی مَسیحی طریق اَمارِه پیروزی دِنِه.

⁵⁸ پَس، می عزیزِ بِرارِن، پابرجا و پایدار ووئین، هَمِش خِداوندی کارِ ویشتَر و ویشتَر اَنجام هادین، چون دِنِّنی شِمِه زحمت خِداوندی دِلِه بیخِدی نیِه.