اوّلین نامِه قُرنتیانی سِه 13 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی

مِحَبتی راه

¹ اگه آدمِن و فِرشتِگونی زِوونا گَب بَزِنم، ولی مِحبت نارِم، هِتی یَتِه سِنجی گه خِیلی سَر و صِدا کِنِّه، و یَتِه تو خالی طبلی تَرامِه.

² اگه نَبِوّت هاکردنی قِدرَتِ دارِم و بَتِنَّم دِشتِه رازا و معرفتِ بِفَهمِم، و اگه هَینجور ایمونی دارِم گه کامِل ووئه جوریگه بَتِنَّم کوهیشونِ جا‌به‌جا هاکِنِم، ولی مِحبت نارِم، هیچمِه.

³ اگه هر چی گه دارمِه رِه صدقه هادَم و شی تنِ تَشی اَلوکی سِه بِسپارِم، ولی مِحبَت نارِم، هیچ سودی می عائید نَوونِه.

⁴ مِحبت صبور و مِهرَوونِ؛ مِحبت حَسودی نَکِنِّه و فَخر نَکِنِّه، مِحبت غِرور نارنِه.

⁵ مِحبت بی ادب نیِه و شی منفعتی دِمال دَنیِه؛ مِحبت غیظ نَکِنِّه و کینِه به دل نَئیرنِه؛

⁶ مِحبت بَدی ای جا خِشال نَوونِه، ولی حَیقَتی هَمرا خِشالی کِنِّه.

⁷ مِحبت هَمه چی ای هَمرا مِدارا کِنِّه، مِحبت هَمه چیرِه باور کِنِّه، هَمِش اِمید دارنِه و هَمه چیرِه تَحمِل کِنِّه.

⁸ مِحبت هیچ وَخت تُوم نَوونِه. ولی نَبِوّتیشون از بِین شونِه و زِوونا تُوم وونِه و معرفت نیست وونِه.

⁹ چون اَمِه معرفت کَم و کَسری دارنِه و اَمِه نَبِوّت هَم کَم و کَسری دارنِه؛

¹⁰ ولی وختی کامِل بیِه، کم و کَسری از بِین شونِه.

¹¹ هون موقِه گه یَتِه کِچیک وَچِه ویشتَر نَوِمِه، هِتی کِچیک وَچیله ای تَرا گَب زووِمِه و هِتی کِچیک وَچیلِه ای تَرا فِکر کِردِمِه و هِتی کِچیک وَچیله ای تَرا دلیل اُردِمِه. وختی گَتِه مَردی بَوِمِه، شی وَچه وونی ای رفتاری جا دَس بَکِشیمِه.

¹² چون اونچی گه اَلَن ویمِّه، هِتی آینِه ای دِلِه ای تارِ عکسِ مونِّه، ولی موقِه ای رَسِنِه گه رو در رو ویمّی. اَلَن می معرفت کم و کَسری دارنِه، ولی موقِه ای رَسِنِه گه کامل ویمِّه، اونجور گه خِدا می خَوَری هَمه چیرِه کامِل دِنِّه.

¹³ پس اِسا، هَین سِه تا مونِّه: ایمون، اِمید و مِحبت. ولی هَینی دِلِه ای گَت ترین مِحبتِ.