Joan 1 - Uz' Zavet

Sana tegihe meheks

¹ Ezmäi oli Sana. Sana oli Jumalanno, i Sana oli Jumal.

² Jo ezmässai Sana oli Jumalanno.

³ Kaik oli sündnu Sanan kal՚t. Nimidä, midä oli sündnu, ei ole sündnu häneta.

⁴ Hänes oli elo, i elo oli mehiden lämoi.

⁵ Lämoi hoštab pimedas, pimed ei voind vägestada sidä.

⁶ Tuli mez՚, kudamban oli oigendanu Jumal. Hänen nimi oli Joan.

⁷ Hän tuli todištamha, sanelemha lämoin polhe, miše kaik zavodižiba uskta hänen sanoiden kal՚t.

⁸ Hän ei olend iče nece lämoi, no hän tuli sanelemha lämoin polhe.

⁹ Oli todesine lämoi, kudamb palab kaikuččele mirhu tulijale mehele.

¹⁰ Mirus hän oli, i mir oli sündnu hänen kal՚t, no se ei tundend händast.

¹¹ Hän tuli ičeze rahvahannoks, no hänen rahvaz ei vasttand händast.

¹² No kaikile, ked vastsiba händast, hän andoi valdan tehtas Jumalan lapsikš, kaikile, kudambad uskoba hänen nimehe.

¹³ Hö ei olgoi sündnuded mehen verespäi, ei hibjan himon tagut, ei mužikan tahtospäi, a Jumalaspäi.

¹⁴ Sana tegihe meheks i eli meiden keskes. Mö nägim hänen hoštotesen, hoštotesen, kudamban Tat andab üksjaižele Poigale. Hän oli täuz՚ armoid i tot.

¹⁵ Joan todišti hänes i sanui kirkten: «Hän om se, kenen polhe sanuin: Se, ken astub minun jäl՚ghe, om suremb mindai, sikš ku hän om olnu jo edel mindai.»

¹⁶ Hänen agjatomiš armoišpäi mö kaik olem sanuded hüvüt udes i udes.

¹⁷ Käskišt anttihe Moisejan kal՚t, armod i tozi tuliba Iisusan Hristosan kal՚t.

¹⁸ Jumalad niken nikonz ei ole nähnu. Üksjaine Poig, kudamb om kaiken Tatanke, om avaidanu meile sen, mitte Jumal om.

Joan Valatai sanub, ken hän om

¹⁹ Nece om Joannan todištuz: konz evrejalaižiden pämehed oigenziba Jerusalimaspäi papid i levialaižid küzumaha hänel: «Ken sinä oled?»,

²⁰ ka Joan sanui heile kohtha toden. Hän sanui: «En minä ole Messia.»

²¹ «A ken oled?» hö küzuiba. «Oled-ik Ilja?» «En ole», Joan sanui. «Oled-ik sinä se Jumalan sanankandai?» Hän sanui: «En.»

²² Siloi hö sanuiba: «A ken sinä oled? Meile tarbiž veda vastuz heile, ked meid oma oigendanuded. Midä sanud ičeiž polhe?»

²³ Joan sanui: «Minä olen kirgujan än՚ rahvahatomas mas: ‘Tazoitagat Ižandale te!’ Muga Jumalan sanankandai Isaija om endustanu.»

²⁴ Ned, keda oli oigetud Joannannoks, oliba farisejad.

²⁵ Hö küzuiba hänel: «Mikš valatad mehid, ku ed ole Messia, ed ole Ilja da ed ole Jumalan sanankandai?»

²⁶ Joan sanui: «Minä valatan vedel, no teiden keskes om jo toine, keda tö et tuntkoi.

²⁷ Hän om se, ken tuleb minun jäl՚ghe, no hän om suremb mindai, i minä en rohti rušta hänen kengiden pagloid.»

²⁸ Nece oli Jordanjogen toižel randal, Vifavaras, kus Joan oli valatamas.

Jumalan Vodnaz

²⁹ Toižel päiväl Joan nägišti, miše Iisus tuleb hänennoks. Joan sanui: «Naku om Jumalan Vodnaz, kudamb otab ičeze päle mirun grähkän!

³⁰ Hän om se, kudamban polhe sanuin: ‘Minun jäl՚ghe tuleb mez՚, kudamb om suremb mindai, sikš ku hän om olnu edel mindai.’

³¹ Minä en tundend händast, no vaiše necen täht olen tulnu valatamha vedel, miše Izrail՚ voiži tedištada, ken hän om.»

³² Joan todišti i sanui: «Minä nägin, kut Heng laskihe taivhaspäi ku kühkjaine i jäi hänen päle.

³³ Minä-ki en tundend händast. No hän, kudamb oigenzi mindai valatamha vedel, sanui minei: ‘Konz nägištad mehen, kudamban päle Heng laskese i jäb, ka hän om se, kudamb valatab Pühäl Hengel.’

³⁴ Minä olen sen nähnu i todištanu, miše nece mez՚ om Jumalan Poig.»

Iisusan ezmäižed openikad

³⁵ Toižel päiväl Joan möst seižui sil-žo tahol, i hänenke oli kaks՚ hänen openikad.

³⁶ Konz hän nägišti, miše Iisus astub siriči, hän sanui: «Naku om Jumalan Vodnaz!»

³⁷ Konz nene kaks՚ openikad kulištiba hänen sanad, hö läksiba Iisusan jäl՚ghe.

³⁸ Iisus kärauzihe, nägišti, miše hö astuba hänen jäl՚ghe, i küzui: «Midä tö tahtoit?» Hö sanuiba: «Ravvi,» (nece znamoičeb opendai) «kus sinä eläd?»

³⁹ «Tulgat, siloi nägištat», Iisus sanui. Hö mäniba i nägištiba, kus hän eläb, i jäiba hänenke sikš päiväks. Oli jo kümnenz՚ čas.

⁴⁰ Üks՚ kahtespäi, ken kuli Joannan sanad i läksi Iisusan jäl՚ghe, oli Andrei, Simon Petran vel՚l՚.

⁴¹ Hän ezmäks mäni ičeze vellen Simonannoks i sanui hänele: «Mö olem löudnuded Messian!» (nece znamoičeb Hristos).

⁴² Andrei vei händast Iisusannoks. Iisus kacuhti hänehe i sanui: «Sinä oled Simon, Jonan poig. Minä andan sinei uden nimen Kifa», nece znamoičeb: Kal՚l՚, Petr.

⁴³ Toižel päiväl Iisus kerazihe lähtmaha Galilejaha. Hän vastsi Filippan i sanui hänele: «Lähtkam minunke.»

⁴⁴ Filip oli Vifsaidaspäi, siš-žo lidnaspäi, kuspäi Andrei i Petr.

⁴⁵ Filip vastsi Nafanailan i sanui hänele: «Mö löuzim sen, kenen polhe kirjuti Moisei käskištos i kirjutiba Jumalan sanankandajad! Hän om Iisus, Josifan poig Nazaretaspäi.»

⁴⁶ Nafanail küzui: «Voib-ik Nazaretaspäi tulda midä-ni hüväd?» «Tule i nägištad», sanui Filip.

⁴⁷ Konz Iisus nägišti, miše Nafanail astub hänennoks, hän sanui: «Naku om todesine izrail՚aine! Hän ei ole vällišpä.»

⁴⁸ «Kuspäi sinä mindai tunded?» küzui Nafanail. Iisus sanui hänele: «Edel sidä völ, konz Filip kucui sindai, minä nägin sindai smokvanpun al.»

⁴⁹ Nafanail sanui: «Ravvi, sinä oled Jumalan Poig, sinä oled Izrail՚an kunigaz!»

⁵⁰ Iisus sanui hänele: «Sinä uskod sikš, miše minä sanuin sinei: ‘Minä nägin sindai smokvanpun al’. Nägištad völ surembid-ki azjoid.»

⁵¹ I hän virki: «Todest tozi sanun teile: neciš aigaspäi tö nägištat, miše taivaz om avoin, i nägištat, kut Jumalan angelad käveleškandeba ülähän i alahan sigä, kus Mehen Poig om.»