Jakovan kirjeine 1 - Uz' Zavet

¹ Minä, Jakov, Jumalan da Ižandan Iisusan Hristosan käskabunik, oigendan tervhutesid kahteletoštkümnele heimokundale, kudambad levedali eläba kaikjal mirus.

Manitused da uskond

² Velled, olgat vaiše hüväs meles, konz putut hot՚ miččihe taht manitusihe.

³ Tö ved՚ tedat: konz teiden uskond manitusiš püžub vahvan, se kazvatab teiš tirpandad.

⁴ Teile pidab opetas tirpmaha kaiked, miše tö tegižitoiš täuz՚igäižikš i kaikes vigatomikš.

⁵ No ku kenel-ni teišpäi ei täudu melevut, pakikaha sidä Jumalalpäi, i hänele anttas sidä. Jumal andab kaikile täudel märal, lajimata.

⁶ No hänele pidab pakita uskondanke, tošt meletamata. Vaiše pit՚kha meletai om kuti meren laineh, kudamban tullei ajab sinna-tänna.

⁷ Mugoine mez՚ algha meletagoi samha Ižandaspäi nimidä.

⁸ Hän om kaks՚meline mez՚, kudamb vajehtab ičeze melid kaikes, midä vaiše tegeb.

⁹ Alembaine vel՚l՚ olgha korged sil, miše sab ülemban arvon,

¹⁰ a bohat vel՚l՚ sil, miše händast alenzoittas, ved՚ hän kadob, kut nitun änik.

¹¹ Päiväine nouzeb, i räk kuivadab heinän. Änikoine lankteb maha, i sen čomuz՚ om jo mänetadud. Muga bohat-ki mez՚ vänttub jogapäiväižiden azjoiden keskhe.

¹² Ozakaz om se, ken püžuškandeb vahvan manitesiden keskes. A konz hän kaikiden manitesiden keskes om püžunu vahvan, ka hän sab vägestuzvencaks elon. Jumal om sen toivotanu nenile, ked händast armastaba.

¹³ Algha niken, ken putub manitushe, sanugoi: «Jumal mindai manitab.» Jumal ei voi putta pahan manitusihe, i iče ei manita nikeda.

¹⁴ Kaikuttušt manitab hänen ičeze himo; se vedäb händast da hus՚utab.

¹⁵ Sid՚ himo tegese kuti kohtukahaks i sündutab grähkän, a konz grähk om kaznu täudeks, se sündutab surman.

¹⁶ Algat segoikoi, velled!

¹⁷ Kaikutte hüvä andmine i kaikutte hüvä lahj tuleb ülähänpäi, taivhan tähthiden Tataspäi, kudambanno ei vajehtade nimi, i kus vauged da pimed ei vajehtade.

¹⁸ Ičeze tahton mödhe hän sünduti meid toden sanal, miše mö oližim hänen tegoiden ezmäine satuz.

Sanan oiged kundelmine

¹⁹ Ka, kal՚hed velled, jogahižele mehele pidab tarkas kundelta, no ei pida rigehtida paginoiš i kurktundas,

²⁰ sikš ku mehen kurktund ei ve oiktoihe azjoihe, kudambid Jumal tahtoib.

²¹ Ka tackat kaik paganad meled i kaik pahuz՚! Laskvas otkat südäimehe sana, kudamban Jumal om teihe semendanu i kudamb voib päzutada teid pahaspäi.

²² Tehkat, kut käskeb sana, algat olgoi vaiše kundlijoin – ika manitatoiš.

²³ Se, kudamb kuleb sanan, a ei tege sen mödhe, om kuti mez՚, kudamb kacub ičeze modod zirklos.

²⁴ Ka, hän tarkas kacub ičeze päle, a ku lähteb, ka sid՚-žo unohtab, mitte hän oli.

²⁵ A se, ken tarkas kacub todesižehe käskištoho, kudamb pästab mehen valdale, da ei unohta nimidä kulištadud sanoišpäi, a tegeb niiden mödhe, linneb ozakaz ičeze radoiš.

²⁶ Ku ken-ni teišpäi lugeb ičtaze uskojaks, a ei mahta pidäda kel՚t hambhiden keskes, hän manitab iče ičtaze, i hänen uskond om tühj.

²⁷ Puhtaz, Jumalan da Tatan sil՚miš vigatoi uskond om se, miše pidäda hol՚t armotomiš lapsiš da leskiš, konz hö oma ahtištusiš, da vedäda ičtaze muga, miše mirun pahuz՚ ei tartuiži sinuhu.