Toine kirjeine korinfalaižile 1 - Uz' Zavet

Ezisanad

¹ Minä, Pavel, Jumalan tahton mödhe Iisusan Hristosan apostol da Timofei-vel՚l՚ oigendam tervhutesid Korinfas olijale Jumalan uskondkundale da kaikile jumalanuskojile kaikes Ahaijas.

² Armoid da mirud teile Jumalas, meiden Tataspäi, da Ižandas Iisusas Hristosaspäi.

Jumal om meiden tugi

³ Olgha kittud meiden Ižandan Iisusan Hristosan Jumal da Tat, armahtusen Tat da tüništoitusen Jumal!

⁴ Hän tugedab meid kaikiš ahtištusiš, miše mö-ki hänen tugel voižim tugeda toižid, kudambad oma kaikenlaižiš ahtištusiš.

⁵ Ved՚ midä jügedambad oma meiden mokad Hristosan täht, sidä suremb om tugi-ki, kudamban meile om tonu Hristos.

⁶ Ku mö olem ahthal aigal, ka se om teile tugeks da päzutandaks i abutab tirpta nenid-žo ahtištusid, kudambid om meil-ki.

⁷ Meiden nadei teihe om vahv: tö tirpat. I ku mö sam tuged, ka se om teile tugeks da päzutandaks. Tedam, miše muga kut sat ičetoi palan mokiš, ka sat ičetoi palan tuges-ki.

⁸ Tahtoim, miše tö tedaižit, velled, kut mö tirpoim gor՚ad Azias. Meiden ahtištused oliba mugoižed sured da jügedad, ka mö em jo usknugoi-ki, miše jäm henghe.

⁹ Mö rižim südäimes, miše surmaline sud meile om jo tehtud. Kaik nece tegihe sikš, miše mö em uskoiži ičemoi vägihe, a vaiše Jumalaha, kudamb eskai kollijoid-ki voib eläbzoitta.

¹⁰ Mugoižes opakos surmaspäi hän päzuti meid, päzutab edeleze-ki. Mö nadeimoiš hänen päle, i hän meid päzutaškandeb,

¹¹ ku tö-ki abutat meile ičetoi loičendoil. I äjad kitäškandeba Jumalad neniš armoiš, kudambid hän om andnu meile heiden loičendoiden tagut.

Pavlan matk Korinfaha hätkestui

¹² Mö olem korktas meles siš, miše kaikjal mirus i ezmäi kaiked teiden keskes, mö olem elänuded, kut om käsknu Jumal, todes da puhthudes, Jumalan armoiden mödhe, a ei necen mirun mödhe. Sen todištab meiden heng-ki.

¹³ I mö em kirjutagoi teile nimidä tošt, vaiše sidä, midä tö luget da el՚gendat. Nadeimoi, miše tö el՚gendaškandet lophusai,

¹⁴ miše meiden Ižandan Iisusan Hristosan tulendpäivän tö voit olda korktas meles meiden poles, kut mö-ki teiden poles. Midä-se tö el՚gendat-ki.

¹⁵ Neche uskten minai oli ezmäi mel՚ tulda teidennoks, miše tö kahtišti saižit minuspäi armoid.

¹⁶ Minä meletin tulda teidennoks Makedoniaha mändes, a sid՚ pörtas sigäpäi möst teidennoks. Tö abutaižit minei keratas Judejaha.

¹⁷ Ku minun mel՚ oli mugoine, ka en-ik olend kebnmeline? Meletan-ik minä kaikiden toižiden kartte? Sanun-ik: «Ka, ka» i sen-žo aigan: «Ei, ei»?

¹⁸ Sanun Jumalan edes, miše nikonz en sanu teile «ka» vai «ei» tühjan.

¹⁹ Jumalan Poigas Iisusas Hristosas, kudamban polhe minä, Siluan da Timofei olem teile sanelnuded, – ei olend necidä «ka» i «ei». Hänes om vaiše «ka»!

²⁰ Ved՚ kaik Jumalan toivotused, hot՚ kut äi niid om, Hristosas oma «ka». Sikš mö sanum hänen kal՚t «amin՚» Jumalan korktaks arvoks.

²¹ A Jumal, kudamb vahvištab meid ühtes teidenke uskondas Voideltud Hristosaha, hän om voidelnu meid-ki.

²² Hän om pannu meile pečatin i andnu ičeze Hengen meiden südäimihe znamaks siš, miše mö olem hänen.

²³ Kucun Jumalad todištajaks: minä en pördnus Korinfaha tähäsai, sikš miše žalleičin teid.

²⁴ Mö em tahtoigoi ižandoitta teiden uskondad, mö vaiše radam ühtes teidenke, miše toda teile ihastust. Ved՚ teiden uskond om vahv.