Psalmy 2 - UWSPÓŁCZEŚNIONA BIBLIA GDAŃSKA

¹ Dlaczego poganie się buntują, a narody knują próżne zamysły?

² Królowie ziemscy powstają, a władcy naradzają się wspólnie przeciwko PANU i jego pomazańcowi, mówiąc:

³ Zerwijmy ich więzy i zrzućmy z siebie ich pęta.

⁴ Lecz ten, który mieszka w niebie, będzie się śmiał, Pan będzie z nich szydził.

⁵ Wtedy przemówi do nich w swoim gniewie i swą zapalczywością ich zatrwoży:

⁶ Ja ustanowiłem mojego króla na Syjonie, mojej świętej górze.

⁷ Ogłoszę dekret: PAN powiedział do mnie: Ty jesteś moim Synem, ja ciebie dziś zrodziłem.

⁸ Poproś mnie, a dam ci narody w dziedzictwo i krańce ziemi na własność.

⁹ Potłuczesz je laską żelazną, jak naczynie gliniane je pokruszysz.

¹⁰ Teraz więc, królowie, zrozumcie, przyjmijcie pouczenie, sędziowie ziemi!

¹¹ Służcie PANU z bojaźnią i radujcie się z drżeniem.

¹² Pocałujcie Syna, by się nie rozgniewał i abyście nie zginęli w drodze, gdyby jego gniew choć trochę się zapalił. Błogosławieni wszyscy, którzy mu ufają.