Zebur 140 - Mukaddes Kitap

140-njy mezmur

Dawudyň mezmury

¹ Ýa Reb, Seni çagyrýaryn, tiz dadyma ýetiş dat-perýadymyň sesini eşit!

² Huzuryňda dogam saýylsyn hoşboý tüsse deý, ellerimi galdyryşym – agşam gurbanlygy deý.

³ Ýa Reb, garawul goý meniň agzyma, meniň dilimi gora.

⁴ Ýüregim ýamanlyga ýykgyn bolmasyn, günä edýän adamlar bilen erbet işleri etmäýin, olaryň näz-nygmatlaryndan asla datmaýyn.

⁵ Goý, dogry ynsan meni ursun, bu ýagşylykdyr, goý, maňa ol käýesin, bu başyma ýakymly ýag kimindir, meniň başym ony, goý, ret etmesin. Dogrudan-da, erbetleriň işlerine garşy dileg edýärin.

⁶ Olaryň baştutanlary gaýadan aşak zyňlanda, meniň sözlerimi eşider, çünki olar ýakymly.

⁷ Biriniň ýer sürende topragy agdarşy ýaly, biziň-de süňklerimiz ölüler dünýäsiniň agzynda çaşar.

⁸ Meniň gözlerim Saňa dikilgi, ýa Hökmürowan Reb! Seni pena edinýärin, meni goragsyz goýma!

⁹ Meni gora olaryň duzaklaryndan hem-de betkärleriň – gapanlaryndan.

¹⁰ Goý, erbetler öz torlaryna düşsün, men bolsa sag-aman geçip gideýin.