Zebur 95 - Мукаддес Китап

95‑нҗи мезмур

¹ Реббе тәзе нагма айдың, Реббе нагма айт, эй, тутуш ер йүзи!

² Реббе нагма айдың, Онуң адына алкышлар окаң, халас эдйәндигини гүнсайын бушлаң.

³ Миллетлере ыглан эдиң шан-шөхратыны, әхли халклара – гудратлы ишлерини.

⁴ Чүнки Реб бейик, Ол белент сена мынасып, бизиң сеждәмизе диңе Ол лайык. Ол миллетлериң худайларындан хас вехимлидир.

⁵ Халкларың бар худайлары йөне бир бутдур, эмма гөклери Реб ярадандыр.

⁶ Онуң хузурындадыр хормат, шан-шөхрат, Онуң меканындадыр гөзеллик, кувват.

⁷ Эй, халкларың тирелери, Ребби васп эдиң, Реббиң шөхратыны, гүйҗүни өвүң.

⁸ Реббиң адына лайык шөхраты бериң, гурбанлык гетирип, ховлуларына гириң.

⁹ Реббе шанлы мукаддеслигинде сиз сежде эдиң, эй, ер йүзүндәкилер, Онуң өңүнде титрәң.

¹⁰ Миллетлер арасында сиз шуны айдың: «Реб – Патыша! Берк беркарар эдилди дүнйә, ол сарсмаз асла. Ол йүз гөрмезден халклара казылык эдер».

¹¹ Гой, гөклер бегенсин, ер хем шатлансын. Деңиз ве онуң ичиндәкилериң әхлиси, гой, гүввүлдешсин.

¹² Мейдан ве ондакы бар затлар шатлыкдан җошсун. Шонда токай агачлары Реббиң өңүнде

¹³ нагмалар айдар, чүнки Ол гелйәр; Ол дүнйә казылык этмәге гелйәр. Ол дүнйә догрулык билен, халклара Өз вепадарлыгы билен казылык эдер.